مكتب انگليسي و جايگاه حقوق بين‌الملل در جامعه بين‌المللي

The English School and the Position of International law in the International Society

در نگاه رايج متاثر از نظريه واقع‌گرايي، حقوق بين‌الملل صرفا ابزاري مدرن در خدمت قدرت‌هاي بزرگ است تا دستيابي به اهداف آنان قانوني جلوه كند و تا زماني مورد احترام است كه براي منافع ملي سود‌آور باشد. در واقع پشت نقاب زيبا و فريبنده حقوق بين‌الملل سياست‌هاي مداخله‌گرانه و منافع خودخواهانه پنهان است. در مقابل شاخه سوليداريسم مكتب انگليسي بدون انكار نقش محوري حاكميت دولت‌ها، درشكل‌گيري اجماع جهاني بر هنجارهاي حقوق بين‌الملل وكم‌رنگ شدن خط فاصل ميان جامعه داخلي و بين‌‌المللي تمركز دارد و به عنوان يكي از پايه‌هاي نظري پارادايم حكمراني خوب، با تاكيد بر هنجارهاي حقوق بين‌الملل بشر دولت‌ها را به سمت رعايت استانداردهاي حكمراني سوق مي‌دهد. اين كه آيا رويكرد مكتب انگليسي به حقوق بين‌الملل توانسته استانداردهاي حقوق بشر و حكمراني مطلوب در جامعه بين‌المللي را ارتقاء بخشد؟ سوال اين مقاله است كه با بهره‌گيري از روش گردآوري داده‌ها از نوع اسنادي از طريق كتاب‌ها، مقالات، سايت‌ها و منابع اينترنتي، به اين نتيجه رسيديم كه گرچه نظام حقوقي بين‌الملل مشتمل بر قواعد افقي و مبتني برهمكاري تابعان است. اما دولت‌ها به موجب همين قواعد و هنجارهاي مشترك جامعه‌ بين‌المللي را مي‌سازند و با محدود نمودن خود به رعايت اين مقررات، تخطي از موازين حقوق بشر و استانداردهاي حكمراني را غيرمجاز مي‌دانند و به لحاظ حفظ اعتبار و مشروعيت بين‌المللي خود به راحتي حاضر به كنارگذاشتن آنها نيستند.

In the common view, which is influenced by the theory of realism, international law is merely a modern tool in the service of the great powers to legitimize their access to their goals and is respected until being beneficial for the national interest. In fact, interfering politics and selfish interests are hidden behind the beautiful and deceptive mask of international law. On the other hand, the solidarism approach of English school, without denying the crucial role of state sovereignty, focuses on the formation of a global consensus on norms of international law and fading away the border between internal and international society and as one of the theoretical bases of good governance paradigm, encourages states to regard the standards of democratic governance by emphasizing on the norms of international human rights. The question of this article is: “Has English school approach towards international law been able to improve human rights and good governance standards?” The question is responded by the documentary method of collecting data through books, articles, websites and internet sources. we reached to this conclusion that even though the international legal system consists of horizontal rules and is based on the co-operation of the subjects, However, governments build the international community according to these common rules and norms, and by limiting themselves to complying with these rules, they consider violations of human rights standards and governance standards unauthorized and are not willing to abandon them easily in order to maintain their international credibility and legitimacy.