ابعاد و مولفه هاي تربيت اخلاقي در نظام تربيت رسمي و عمومي دوره ابتدايي ايران

تربيت اخلاقي به دليل نقش مهمي كه در سرنوشت انسان و جامعه دارد، از ديرباز كانون توجه انديشمندان و پيشوايان ديني بوده است. همچنين در ميان فيلسوفان نيز تربيت اخلاقي به منزله شاكله ي تربيت آدمي لحاظ شده است و عالي ترين وعميق ترين بخش تعليم و تربيت محسوب مي شود .هدف اين پژوهش بررسي ابعاد و مولفه هاي تربيت اخلاقي در نظام تربيت رسمي و عمومي دوره ابتدايي ايران مي باشد .پژوهش حاضر از نوع پژوهش كيفي با رويكرد توصيفي _تحليلي و روش آن بطور ويژه «روش تحليل محتواي كيفي» است. داده هاي اوليه با استفاده از تحليل محتوي كيفي و سندكاوي به دست آمد.سپس براي اعتبار يابي پژوهش ازتكنيك دلفي استفاده گرديد، براي انتخاب نمونه هاي مصاحبه از روش نمونه گيري هدفمند كه با مشاركت 15 نفر از متخصصان مرتبط با موضوع و با در نظر گرفتن « معيار اشباع نظري » استفاده شد . نتايج حاصل از متون و مصاحبه با استفاده از كدگذاري باز مورد تحليل و ابعاد و مولفه هاي الگوي تربيت اخلاقي در قالب چهار عنصر عوامل موثر، زمينه ساز ، بازدارنده و پيامدها (در حيطه شناختي ،عاطفي و مهارتي در ارتباط با عناصر چهارگانه ي ارتباطي يعني خدا ، خود ، ديگران ، خلقت) تنظيم شد.