نقش ميانجي تاب‌آوري سازماني در رابطه بين سبك رهبري خدمت‌گزار و توسعه سرمايه‌ اجتماعي (مورد مطالعه: معلمان شهرستان دليجان)

هدف پژوهش حاضر، بررسي نقش ميانجي تاب‌آوري سازماني در رابطه بين سبك رهبري خدمت‌گزار و توسعه سرمايه ‌اجتماعي در بين معلمان شهرستان دليجان است. نوع پژوهش از نظر روش، توصيفي هم‌بستگي و از نظر هدف، كاربردي است. جامعه‌آماري شامل معلمان شهرستان دليجان است كه از طريق فرمول كوكران و به روش تصادفي طبقه‌اي، 282 نفر به‌عنوان نمونه انتخاب شدند. براي گردآوري داده‌ها از سه پرسش‌نامه رهبري خدمت‌گزار پترسون (2003)، پرسش‌نامه سرمايه‌ اجتماعي ناهاپيت و گوشال (1998) و تاب‌آوري سازماني كانر و ديويدسون (2003) استفاده شده است. اعتبار پرسش‌نامه‌ها به‌صورت محتوايي و سازه تأييد شد. پايايي پرسش‌نامه‌ها از طريق ضريب آلفاي كرونباخ براي رهبري خدمت‌گزار 0.93، سرمايه‌ اجتماعي 0.80 و تاب‌آوري سازماني 0.91 برآورد شد. تحليل داده‌ها در سطوح توصيفي و استنباطي با استفاده از نرم‌افزار Spss و Amos گرافيك انجام شد. يافته‌ها نشان داد ميانگين سبك رهبري خدمت‌گزار، سرمايه‌ اجتماعي و تاب‌آوري سازماني در سطح خطاي 0.05، بالاتر از حد متوسط بود. ضرايب رگرسيون نشان داد سبك رهبري خدمت‌گزار و تاب‌آوري سازماني قابليت پيش‌بيني توسعه سرمايه‌ اجتماعي در بين معلمان را دارند. هم‌چنين اثر معنادار تاب‌آوري سازماني به‌عنوان ميانجي رابطه بين رهبري خدمت‌گزار و توسعه سرمايه‌ اجتماعي بين معلمان تأييد شد.