ارزيابي تخريب روسازي در محل قوس‌هاي جاده جنگلي درجه دو (بررسي موردي: حوزه آبخيز 11 شاندرمن)‏

هدف از اين بررسي، ارزيابي تخريب روسازي جاده هاي جنگلي در محل قوس ها است. بدين منظور 30 قطعه نمونه به مركزيت قوس هاي موجود به‌صورت انتخابي برداشت و اندازه گيري شد. در مجاورت هر يك از قطعات نمونه، يك قطعه نمونه به‌عنوان نمونه شاهد اندازه گيري شد. در هر قطعه نمونه شاخص تخريب روسازي براساس هفت شاخص «مقطع عرضي تخريب شده»، «زهكشي تخريب شده»، «توليد غبار»، «كركره اي شدن»، «چاله»، «شيار» و «سستي توده خاك» اندازه گيري شد. براي تجزيه‌وتحليل داده ها از آزمون هاي آماري t جفتي و ويلكاكسون استفاده شد. نتايج نشان داد در همه قطعات نمونه در محل قوس ها، دو شاخص تخريب «مقطع عرضي تخريب شده» و «توليد غبار» مشاهده شد درحالي كه 3.3 درصد قطعات نمونه كناري بدون اين تخريب ها بودند. شدت تخريب ناشي از «زهكشي تخريب شده» كنار جاده و «مقطع عرضي تخريب شده» در محل قوس ها بيشتر از قطعات كناري بود و از نظر آماري اختلاف معني داري بين قوس ها با قطعات كناري مشاهده شد. بررسي مقدار «كركره اي شدن» نشان داد كه به ترتيب 70 و 66.7 درصد از قطعات نمونه برداشت شده در محل قوس ها و قطعات كناري بدون اين نوع تخريب بودند. نتايج نشان داد، عمق و مساحت «چاله ها» و «شيارهاي» ايجاد شده و همچنين «سستي توده خاك» در محل قوس ها بيشتر از قطعات كناري بود. نتايج اين پژوهش اهميت انجام فعاليت هاي مستمر تعمير و نگهداري و لزوم به كارگيري شاخص هاي ارزيابي را در برنامه ريزي نگهداري روسازي نشان مي دهد.