تأثير خصوصيات خاك در خشكيدگي درختان بلوط (‏Quercus brantii Lindi.‎‏) و بررسي پاسخ‌هاي ‏‏اكوفيزيولوژيك اين گونه به درجات مختلف خشكيدگي (پژوهش موردي: منطقه‌ دادآباد در استان لرستان)‏

براي بررسي ارتباط خصوصيات فيزيكي و شيميايي خاك و همچنين ويژگي‌هاي فيزيولوژيكي درختان بلوط در ارتباط با پديده خشكيدگي، تعداد 30 قطعه‌نمونه مربعي به روش منظم تصادفي به مساحت 2500 مترمربع و با استفاده از شبكه اي به ابعاد 200×200 مترمربع انتخاب شدند. درصد خشكيدگي در هر قطعه‌نمونه محاسبه و نمونه برداري از خاك و برگ درختان بلوط انجام شد. برخي از خصوصيات فيزيكي و شيميايي خاك مانند بافت، هدايت الكتريكي، اسيديته، وزن مخصوص ظاهري، درصد تخلخل، كربن و مواد آلي و غلظت عناصر Ca،Mg ،N ،P ، K و Na اندازه گيري شدند. آنزيم هاي پراكسيداز، كاتالاز، آسكوربات پراكسيداز، مالون دي آلدهيد، اسيدآمينه پرولين، كلروفيل a و b، كلروفيل كل، رنگدانه كاروتنوئيد و غلظت عناصر Ca،Mg ،N ،P ،  Kو Na در برگ درختان نيز سنجش شد. مقايسه ميانگين متغيرهاي مورد بررسي نشان داد كه بين طبقات مختلف خشكيدگي تنها از نظر نيتروژن برگ اختلاف معناداري وجود دارد. به‌طوركلي نتايج اين پژوهش نشان داد كه در منطقه مورد بررسي، ويژگي هاي خاك ارتباط معناداري با خشكيدگي نداشته است. از طرفي قابليت هاي فيزيولوژيكي درختان نمي تواند به تنهايي پاسخگوي درجات خشكيدگي هاي متفاوت آن ها باشد.