پيش‌بيني اضطراب سلامتي براساس ترس از كوويد-19 با ميانجي‌گري سيستم فعال‌سازي و بازداري رفتاري

زمينه و هدف: با توجه به افزايش شيوع بيماري كوويد19، تجربه بالاي ترس و اضطراب، قابل پيش‌بيني است. در همين راستا، هدف از مطالعه حاضر، بررسي رابطه ترس از كوويد19 با اضطراب سلامتي از طريق نقش ميانجي‌گري سيستم فعال‌سازي و بازداري رفتاري بود. مواد و روش‌ها: طرح پژوهش حاضر توصيفي همبستگي و از نوع تحليل مسير بود.جامعه آماري اين پژوهش، شامل بزرگسالان ايراني بود كه از اين ميان 605 نفر با روش نمونه‌گيري در دسترس انتخاب شدند. داده‌ها با استفاده از پرسش‌نامه‌هاي اضطراب سلامتي (HAI18)،ترس از كوويد19 (FCV19S) و مقياس سيستم‌هاي فعال‌سازي و بازداري رفتاري (BAS/BIS Scale) جمع‌آوري شدند. تجزيه‌وتحليل داده ها با استفاده از روش همبستگي پيرسون، رگرسيون چندگانه و تحليل مسير انجام شد. يافته‌ها: يافته‌هاي تحقيق نشان داد كه بين ترس از كوويد19، سيستم بازداري رفتاري و سيستم فعال‌سازي پاسخ‌دهي به پاداش با اضطراب سلامتي، همبستگي معناداري (P lt;0.01) وجود دارد. علاوه بر اين، نتايج بوت استراپ نيز بيانگر اين است كه نقش ميانجي‌گري سيستم بازداري رفتاري (0.001) و سيستم فعال‌سازي پاسخ‌دهي به پاداش (0.006) معنادار بود. نتيجه‌گيري: براساس يافته‌هاي اين پژوهش، ترس از كوويد19 مي‌تواند از طريق تعامل با سيستم بازداري رفتاري و سيستم فعال‌سازي پاسخ‌دهي به پاداش، اضطراب سلامتي را پيش‌بيني كند و در آن تأثيرگذار باشد. بنابراين، مداخلاتي مبتني‌بر معرفي پيشگيري‌هايي در رابطه با ابتلا به كوويد19 در راستاي كاهش ترس و اضطراب افراد از مبتلا شدن به آن، نتايج مثبتي با خود در پي دارد و مي‌تواند به‌عنوان برنامه‌هاي پيشگيري در نظر گرفته شود تا به افراد در غلبه بر اضطراب سلامتي تجربه‌شده كمك كند.