آسيب‌ شناسي تبعيت از رجال دين با تمركز بر آيه 31 سوره توبه

اصلِ تبعيّتِ پيروان دين توحيدي اسلام از رجال و عالمانِ دين، عقلاً لازم و نقلاً مورد سفارش و تأكيد قرآن كريم و احاديث است؛ اما درعين‌حال آسيب‌هايي متوجه روندِ اين تبعيّت است. مقاله حاضر در راستاي شناسايي يكي از خطيرترين مصاديقِ آسيب‌هاي مزبور، بر آيه شريفه 31 سوره توبه تمركز نموده و به روش توصيفي تحليلي سعي در بازكاوي اين آسيب داشته است. بر اساس قرائن موجود، مي‌توان به اين نتيجه رسيد كه آيه شريفه، آسيبِ متوجه به تبعيتِ يهود و نصارا از رجالِ علمي و معنوي دينشان را ابتلا به شركي نهان از جهت اعطاي شأن ربوبيت تشريعي به رجال دين دانسته، كه بازتاب عملي آن ابتلايِ نهانِ ايشان به‌نوعي عبادت رجال دين است؛ بر اين اساس مي‌توان گفت هر تبعيتي كه ملازم با اعطاي شأني فراتر از طريقيّت محض بر متبوع باشد، مبتلاي به آسيب مذكور گشته است. بي‌شك مُفاد آيه شريفه مي‌تواند در حكم موعظه‌اي براي امت اسلام و همچنين تعريضي بر سرنوشت ايشان در حوزه مورد بحث باشد.