بررسي تغييرات كاربري اراضي و اثر آن بر روند فرسايش خاك در حوضۀ باغملك با استفاده از شبكه عصبي مصنوعي و مدل RUSLE

هدف پژوهش، بررسي تغييرات كاربري و اثر آن بر فرسايش خاك و توليد رسوب در حوضۀ باغملك است. ابتدا تصاوير ماهواره‌اي با شبكه عصبي مصنوعي طبقه‌بندي شده و تغييرات كاربري در سال‌هاي ۲۰۰۲-۲۰۱۹ بررسي گرديد. سپس فرسايش خاك با مدل RUSLE محاسبه شده و ميزان بار رسوب برآورد شد. نتايج نشان داد كه مناطق مسكوني، اراضي باير و زراعت ديم به ترتيب 1722/69، 3445/39 و 2584/04 هكتار افزايش مساحت و پهنه‌هاي آبي، مراتع و زراعت آبي به ترتيب 861/34، 6029/2 و 861/35 هكتار، كاهش مساحت داشته اند. با در نظر گرفتن حد متوسط خاكسازي حدود ۱۵ تن در هكتار در سال، ملاحظه گرديد كه در سال ۲۰۰۲ حدود ۱۹.۶۹ درصد و در سال ۲۰۱۹ حدود ۴۵.۳۶ درصد از مساحت منطقه مقدار فرسايش از حد قابل قبول بيشتر بوده است. همچنين نسبت تحويل رسوب بين 0/12 تا 0/23 و حداكثر بار رسوب بين 0/29 تا 0/58 و رسوب كل بين ۸۱۰۵۱ تا ۳۱۳۲۴۸ برآورد گرديد. در دوره مورد مطالعه از مساحت طبقات كاربري داراي كلاس فرسايشي كم كاسته شده و به مساحت كلاس‌هاي فرسايشي زياد و عمدتاً به كلاس فرسايشي بيش از ۲۰ تن در هكتار در سال افزوده شده است. همچنين، با توجه به نقشه‌هاي پهنه بندي فرسايش در سال ۲۰۰۲ و ۲۰۱۹، به طور عمده مناطق با بيشترين خطر فرسايش در كاربري‌هاي مرتعي و زراعت ديم قرار گرفته‌اند.