آب مجازي، دستاوردي نوين در حل بحران آب و تامين امنيت غذايي در ايران

No Title

ميزان بهينه واردات مواد غذايي براي كشورهاي مختلف با توجه به برخورداري آن‌ها از منابع آب ، زمين هاي كشاورزي و ساير منابع توليد و همچنين سياست هاي امنيت غذايي كشور متفاوت است .به نظر مي رسد بازنگري در سياست هاي مديريت منابع آب در جهت توسعه تجارت آب مجازي بر مبناي مزيت نسبي و همكاري همه بخش ها ضروري باشد. از آنجا كه توليد كشاورزي يك فعاليت پر مصرف مي باشد فقدان آب مستقيماً آن را محدود مي كند با اين حال اين امر مي تواند از طريق واردات مواد غذايي از خارج جبران شود هر چند به واسطه حساسيت هاي سياسي، تلاش براين بوده است كه از اين كار اجتناب شود. در ايران هرچند موفقيت در توليد داخلي غلات چشمگير بوده اما با توجه به محدوديت رو به افزايش منابع آب نمي توان اين روند را حفظ نمود. همچنين كم آبي اساساً در آينده بدليل استفاده بدون برنامه ريزي و نه بدليل كمبود آب خواهد بود. نتايج نشان مي دهد كه واردات مواد غذايي در ايران هنوز با هدف تجارت آب مجازي صورت نمي گيرد در صورتي كه مي توان با بهره گيري از الگوهاي جديد جهت ارزيابي جايگاه كشور از نظر مزيت نسبي در توليد محصولات كشاورزي و تغيير سياستهاي واردات و صادرات مواد غذايي با رعايت اصول امنيت غذايي، منافع حاصل از آن را در ديگر بخش ها سرمايه گذاري كرد و با بحران آب در كشور هاي دچار خشكسالي به مقابله پرداخت.

NO Abstract