سپاه قدس و گذر از امنيت جمعي به دفاع جمعي در بحران سوريه

Quds force and transition from collective security to collective defense in the Syria's crisis

هدف اصلي مقالهٔ حاضر پردازش چگونگي تغيير مسير سپاه قدس با فرماندهي سردار قاسم سليماني در گذر از «امنيت جمعي» به «دفاع جمعي» در بحران سوريه، بر مبناي الگوي مفهومي «دفاع جمعي» است. سؤال اصلي اين جستار اين است كه «رويكرد سپاه قدس در رويارويي با بحران نظامي‌امنيتي سوريه چگونه بوده است؟» در همين راستا، فرضيه‌اي كه به آزمون گذاشته مي‌شود، عبارت است از اينكه «سپاه قدس با مديريت شهيد سليماني، از تئوري آرماني امنيت جمعي مد نظر شوراي امنيت گذر كرده و با به‌كارگيري شاخصه‌هاي مهم دفاع جمعي از قبيل برنامه‌ريزي پيشرفته، شناسايي دقيق دشمن، فهم ماهيت تهديد، نظام دفاعي محدود و تشكيل نظام دفاعي از گروه‌ها يا دولت‌هاي متحد منطقه، نقش بسزايي در تأمين امنيت و تقويت توان نظامي ارتش سوريه داشته است.» نتايج حاصل از تحقيق با روش توصيفي‌تحليلي، نشان‌دهندهٔ آن است كه سپاه قدس با هدايت سردار سليماني در بحران سوريه، با اشراف به اينكه ائتلاف‌هاي بين‌المللي در تقابل با تروريست‌هاي سوريه، امنيت جمعي را نسبت به منافع سياسي و اقتصادي خود در اولويت قرار نمي‌دهند؛ در راستاي استراتژي دفاع جمعي، اقدام دقيق و پيچيده‌اي را در دستور كار خود قرار داده است. اين اقدام‌ها عبارت‌اند از: 1. ائتلاف با دولت‌هاي محدود و متحد؛ 2. تشكيل بسيج مردمي و واردنمودن انرژي مردم به متن بحران؛ 3. به‌كارگيري استراتژي‌هاي مهم جنگي بر حسب تجربهٔ نظامي؛ 4. ساماندهي ارتش كلاسيك سوريه؛ 5. راهبري جبههٔ مقاومت و واردنمودن آن‌ها به‌عنوان بازوي كمكي. اين رويكرد دفاعي، مشروعيت دولت بشار اسد و امنيت شهروندان سوري را بازتوليد و سلفي‌هاي جهادي را با شكست سنگين مواجه نمود

The main purpose of this study is to process how the Quds force with the commandership of general Qāsem Soleimānī changes the direction of Quds force and transits from "collective security" to "collective defense" in Syria's crisis, based on the conceptual model of "collective defense". The main question of this article is "What was the Quds force's approach in dealing with the military- security crisis of Syria?" In this regard, the hypothesis that is being tested is that "the Quds force with the management of martyr Soleimānī, has moved from the ideal theory of collective security considered by the security council and by utilizing important features of collective defense such as advanced planning, accurate identification of the enemy, understanding the nature of threat, the limited defense system and the formation of a defense system from groups or allied governments of region, has played a significant role in ensuring security and strengthening the military capacity of Syria's army." The results of this research that employs descriptive-analytical method show that the Quds force with the management of general Soleimānī in the Syria's crisis, with knowing that international coalitions do not prioritize collective security over their political and economic interests in combating with Syria's terrorists; in line with the collective defense strategy, has put precise and complex measure on his agenda. These measures include: 1. creating coalition with limited and allied governments; 2. forming popular mobilization of people and importing people's energy into the context of the crisis; 3. implementing important war strategies based on military experience; 4. organizing the classical army of Syria; 5. leading the resistance front and importing them as an auxiliary arm. This defensive approach reproduced the legitimacy of the government of Bashar Assad and the security of the Syrian citizens, and severely defeated the Jihadi-Salafis.