تعيين ارزش تغذيه اي ضايعات چاي سبز و سياه در تغذيه نشخواركنندگان با استفاده از روش آزمايشگاهي توليد گاز

هدف از انجام تحقيق، تعيين تركيبات شيميايي و تركيبات فنولي ضايعات چاي سبز و سياه و برآورد انرژي قابل متابوليسم و انرژي ويژه شيردهي با استفاده از روش آزمايشگاهي توليد گاز بود. اين تحقيق در قالب طرح كامل تصادفي با سه تيمار ضايعات چاي سبز، ضايعات چاي سياه و يونجه، اجرا و داده هاي حاصل با نرم­ افزار (SAS (1/9 مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. مقادير پروتئين خام، خاكستر خام، عصاره اتري، ديواره سلولي نامحلول در شوينده خنثي و ديواره سلولي نامحلول در شوينده اسيدي در ضايعات چاي سبز به ­ترتيب: 13/7، 3/7، 2، 44/6 و 31/7 درصد ماده خشك و در ضايعات چاي سياه به ­ترتيب: 14/8، 4/7، 2/4، 39/6 و 27/1 درصد ماده خشك بود. مقدار كل تركيبات فنولي و تانن قابل استخراج براي ضايعات چاي سبز به­ ترتيب 20/3 و 18/7 درصد ماده خشك و براي ضايعات چاي سياه 18/7 و 12/7 درصد ماده خشك بود. 96 ساعت پس از انكوباسيون ضايعات چاي سياه بيش ­ترين و يونجه كم ­ترين ميزان گاز توليدي را به­ خود اختصاص دادند (0/05>p). پتانسيل توليد گاز ضايعات چاي سبز، سياه و يونجه به‌ ترتيب 284/2، 294 و 261/9 ميلي ليتر گاز به­ ازاي هر گرم ماده خشك به ­دست آمد. نرخ توليد گاز ضايعات چاي سبز، سياه و يونجه به ­ترتيب 0/074، 0/074 و 0/072 در ساعت بود. بيش­ ترين ميزان انرژي قابل متابوليسم و انرژي ويژه شيردهي مربوط به ضايعات چاي سياه (به ­ترتيب 9/45 و 5/77 مگاژول در كيلوگرم ماده خشك) بود. نتايج نشان داد ضايعات چاي سبز و سياه داراي ارزش تغذيه ­اي بالاتري از يونجه اواخر گل دهي بوده و بنابراين مي­ توان به­ عنوان بخشي از جيره نشخواركنندگان از آن استفاده كرد.

no abstract