نظريه نجات در حقوق آمريكا و تحليل مباني آن در حقوق ايران

The Rescue Doctrine in American law and the analysis of its Foundations in Iranian Law

نظريه نجات در حقوق آمريكا، محور بحث در خصوص مسؤوليت ­مدني مسببان ايجاد خطر در مقابل ياري­رسانان نوع­دوست است. مراد از آن اين است كه ياري­رساني كه در حين امدادرساني آسيب صدمه ديده، حق دريافت خسارت از شخصي را دارد كه اعمال زيان­آور و مقصرانه وي، منجر به نياز به آن عمليات نجات شده، حتي اگر تلاش براي نجات ناموفق و بي­سرانجام باشد؛ زيرا آسيب وارده بر امدادگر نتيجه قابل پيش­بيني تقصير است. در حقوق ايران نيز علي­رغم عدم تصريح به اين نظريه، نتيجه تحليل عمومات مسؤوليت­مدني در قالب نهاد تسبيب هم­سو با حقوق آمريكاست و خسارات وارد بر ياري­رسان قابل مطالبه از مسبب ايجاد خطر خواهد بود.

The Rescue Doctrine is the focus of discussion on the civil liability of those endangering others toward Good Samaritans in American law. It means that rescuer who has been injured during the rescue have the right to receive compensation from a person that his harmful and culpable actions led to the need for that rescue operation, even if the attempt to save is unsuccessful. Because the harm incurred by the rescuer is the predictable result of negligence. In Iranian law, despite of not specifying this doctrine, the result of the analysis of the generalities of civil liability in the form of the Tasbib Institution is similar to American law and the damages to the rescuer can be claimed from causing of danger.