عنوان مقاله :
تحليلِ سياست‌گذاري جناييِ كارآمد در مواجه با جرائم شايع در محيط‌هاي نظامي
عنوان به زبان ديگر :
Analysis of Effective Criminal Policymaking in the Face of Common Crimes in Military Settings
پديد آورندگان :
تشكري پور، احمد دانشگاه افسري امام علي(ع)، تهران، ايران , يوسفوند، يعقوب دانشگاه افسري امام علي(ع) - سياست‌گذاري عمومي، مدرس، تهران، ايران , اسفنديار، ولي‌اله دانشگاه افسري امام علي(ع) - علوم سياسي، مدرس، تهران، ايران
كليدواژه :
سياست‌گذاري جنايي , جرائم شايع , سياست‌هاي پيشگيرانه , محيط نظامي
چكيده فارسي :
نقش جرم به عنوان يك پديده اجتماعي در ايجاد بي‌نظمي و ناامني اجتماعي، همواره دولت‌ها را بر آن داشته كه در اين حوزه به سياست‌گذاري‌هاي جنايي اهتمام ويژه داشته باشند. مسئله پيشگيري از جرم، محور اصلي سياست‌گذاري جنايي است. اين موضوع در محيط‌هاي نظامي به منظور برقراري و حفظ سلامت سازمان از اهميت بالايي برخورد دار است. بر اين اساس در اين پژوهش تلاش شده است سياست‌گذاري جنايي كارآمد در مواجه با جرائم شايع در محيط‌هاي نظامي مورد تحليل و واكاوي قرار گيرد. براي اين كار با استفاده از روش اسنادي و مطالعه پرونده‌هاي جرائم به وقوع پيوسته اطلاعات لازم گردآوري‌شده و به صورت كيفي و در چارچوب رويكرد پيشگيري اجتماعي و وضعي تجزيه و تحليل گرديده‌اند. جامعه آماري پژوهش تعداد 55 فقره پرونده جرائم شايع پديدار شده در محيط‌هاي نظامي كه به صورت تصادفي انتخاب‌شده است. نتايج پژوهش حاكي از آن است كه سياست‌گذاري جنايي غيركيفري مبتني بر رويكرد اجتماعي و وضعي مي‌تواند با كاهش نرخ جرائم شايع در سازمان‌هاي نظامي، محيطي عاري از جرم را رقم زده و دستيابي به اهداف و مأموريت‌هاي نيروهاي مسلح را از رهگذر نظم و انضباط، انسجام درون سازماني، روحيه و نشاط كاركنان و تعلق سازماني آنان، تسهيل نمايد.
چكيده لاتين :
The role of crime as a social phenomenon in creating social disorder and insecurity has always led governments to pay special attention to criminal policymaking. Crime prevention is at the heart of criminal policymaking. This issue has great importance in military environments in order to establish and maintain the security of the organization. Accordingly, this study aims to analyze the effective criminal policymaking in the face of common crimes in military settings. To do this, using the documentary method and studying the different occurred cases of crimes, the necessary data have been collected and in the framework of the social and situational prevention approach analyzed qualitatively. The statistical population of the study was 55 random selected cases of common crimes that appeared in military environments. The results indicate that non-criminal policymaking based on social and situational approach can reduce crime rates in military organizations, create a crime-free environment and can facilitate to achieve the goals and missions of the Armed Forces through discipline, internal cohesion, morale and joy of employees and their organizational belonging.
عنوان نشريه :
مديريت نظامي
