بهينه سازي توليد قزل آلاي رنگين كمان (Oncorhynchus mykiss) از طريق استفاده از پساب استخرهاي خاكي (مطالعه موردي: شهرستان بافق، استان يزد)

اين تحقيق با هدف امكان بهره ­برداري از آب خروجي مزارع پرورش ماهي قزل­ آلاي رنگين­ كمان در بافق انجام گرفت. براي اين منظور 4 استخر خاكي پرورش قزل­ آلا هر يك به مساحت 0/5 هكتار درنظر گرفته شد. تيمارهاي مورد مطالعه شامل: تيمار 1) پرورش در شرايط متعارف در استخرهاي خاكي بدون استفاده مجدد از آب خروجي و تيمار، 2) پرورش در شرايط متعارف در استخرهاي خاكي با استفاده مجدد از آب خروجي در حوضچه هاي گرد بتني در انتهاي استخرهاي خاكي بودند. وزن اوليه رها سازي با ميانگين 25 گرم و تراكم رها سازي در استخرهاي خاكي يك عدد در مترمربع و در حوضچه­ هاي بتني تيمار دو، 70 عدد در مترمربع درنظر گرفته شد. دوره پرورش حدود 4/5 ماه و در نيمه دوم سال انجام گرفت. ميزان متوسط توليد در تيمار يك 2193 كيلوگرم و در مورد تيمار دو 2831 كيلوگرم بود. نتايج حاصل از اين بررسي نشان داد كه هيچ­ يك از فاكتورهاي فيزيكوشيميايي آب در حوضچه ­هاي بتني محدوديت ­زا و بحراني نبودند. مقايسه فاكتورهاي رشد دو تيمار نشان داد كه از لحاظ آماري تفاوت معني ­داري بين دو تيمار از لحاظ بيوماس نهايي، درصد افزايش وزن، درصد بازماندگي نهايي و ضريب تبديل غذا وجود دارد (0/05>p) و تيمار دوم از اين لحاظ شرايط بهتري نسبت به تيمار اول داشت. براساس نتايج تحقيق، از طريق استفاده مجدد از آب خروجي استخرهاي خاكي، امكان افزايش توليد به ميزان حدود 31 % و امكان افزايش در آمد به ­ميزان حدود 41% وجود دارد.

no abstract