مقايسه تأثير زوج‌درماني گروهي مبتني بر واقعيت‌درماني و درمان مبتني بر پذيرش و تعهد بر كمال‌گرايي و تعديل نيازهاي زوجين

مقدمه: كمال‌گرايي، از جمله ويژگي‌هاي شخصيتي است كه بعد منفي آن حالت وسواس‌گونه پيدا مي‌كند و براي فرد و خانواده مشكلات زيادي را به وجود مي‌آورد. علاوه بر كمال‌گرايي، متغيرهاي بسياري سازگاري زوجين را با دشواري رو‌به‌رو مي‌كنند كه روش‌هاي درماني مختلف به دنبال كاهش آن‌ها مي‌باشند.روش‌ها: اين پژوهش از نوع نيمه ‌آزمايشي بود كه همراه با دو گروه و به شيوه پيش‌آزمون، پس‌آزمون و پيگيري ۴۰ روزه انجام شد. جامعه آماري شامل ۲۰۰ زوج بود كه در سال ۱۳۹۵ به صورت خودمعرف براي حل مشكلات زناشويي به مركز مشاوره اورژانس اجتماعي اصفهان (مصلي) مراجعه كرده بودند. گروه مداخله به صورت داوطلبانه از بين مراجعان به كلينيك مشاوره اورژانس اجتماعي انتخاب شدند. زوج‌درماني گروهي مبتني بر واقعيت‌درماني و درمان مبتني بر پذيرش و تعهد (Acceptance and commitment therapy يا ACT) به تفكيك براي هر دو گروه طي ۸ جلسه دو ساعته انجام گرديد. داده‌ها به وسيله پرسش‌نامه‌هاي كمال‌گرايي و تعديل نيازها جمع‌آوري شد و در نهايت، با استفاده از آزمون Repeated measures ANOVA در نرم‌افزار SPSS مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت.يافته‌ها: تفاوت معني‌داري بين ميزان اثربخشي زوج‌درماني گروهي مبتني بر واقعيت‌درماني و روش ACT بر كمال‌گرايي سازگارانه وجود نداشت، اما در كمال‌گرايي ناسازگارانه تفاوت معني‌داري مشاهده شد (0/050 P). همچنين، تفاوت معني‌داري بين ميزان اثربخشي زوج‌درماني گروهي مبتني بر واقعيت‌درماني و شيوه ACT بر تعديل نيازهاي زوجين وجود داشت (0/050 P).نتيجه‌گيري: نتايج به دست آمده نشان مي‌‌دهد كه زوج‌درماني مبتني بر واقعيت‌درماني، در كاهش كمال‌گرايي ناسازگار و روش ACT در تعديل نيازهاي زوجين مؤثر مي‌باشد. بنابراين، مي‌توان در مشاوره‌هاي زوجي از اين دو رويكرد بهره برد.