تحليل محيط نهادي مديريت مهاجرت به خارج از كشور با تاكيد بر اسناد بالادستي

مهاجرت درحال حاضر در زمره ي ده مسئله اول جهان است و موضوع مديريت آن، اهميت قابل توجهي يافته است. از آنجايي كه كشور ايران به عنوان يك كشور مهاجرفرست با خروج سرمايه انساني و اقتصادي مواجه است، شناخت و تحليل نگرش محيط نهادي نسبت به مديريت مهاجرت اهميت مي‌يابد. مطابق رويكرد نونهادگرايي، اسناد بالادستي بعنوان محيط نهادي ناظر بر مديريت مهاجرت، نوع رويكرد كشورها را در چگونگي بهره‌گيري از فرصت‌ها و هماهنگي در سطح نهادهاي اجرايي تعيين مي كند. هدف از اين مقاله ، تفسير و تحليل محيط نهادي مديريت مهاجرت به خارج از كشور با بهره‌گيري از روش تحليل مضمون است. براساس الگوي مضموني اسناد بالادستي مرتبط، مديريت مهاجرت به خارج در كشور مبتني بر چهار مقوله ي «توجه به كرامت و ارزش والاي انساني»، «تقويت وفاق و همگرايي اجتماعي»، «جذب و مشاركت در توسعه ملي» و «پيشگيري از مهاجرت نخبگان» است. سه رويكرد حمايت محور، فرصت محور و تهديدمحور از مضمون اسناد بالادستي استنتاج شده كه رويكرد فرصت محور وجه غالب دارد. جهت‌گيري سياست‌ها در مورد تنظيم جريان مهاجرت نيروي كار ماهر، عمدتاً مبتني بر رويكرد سياستي مشاركت است تا سياست نگهداشت و بازگشت. با توجه به نتايج پژوهش، ايجاد گفتمان ملي مديريت مهاجرت در كليه ي سياست‌ها و برنامه‌هاي اجرايي در چارچوب يك سند ملي راهبردي مديريت مهاجرت ضروري است.