بازنمايي عوامل و مؤلفه‌هاي خلقيات ايراني‌ها در ميدان دانشگاه: (مطالعه موردي: دانشگاه كردستان و دانشگاه علامه طباطبايي)

اخيرا خلقيات ايراني به عنوان يكي از موانع توسعه مورد نظر جامعه شناسان بوده است. هدف اصلي اين تحقيق، شناخت ابعاد بنيادي خلقيات ايراني در بستر دانشگاه بود. با استفاده از يك مطالعه پيمايشي و از از طريق روش نمونه گيري در دسترس، تعداد 833 دانشجو و 266 آموزشگر دانشگاهي از دانشگاه هاي علامه طباطبايي و كردستان مورد مطالعه قرار گرفتند. براي گردآوري داده ها از پرسشنامه محقق ساخته استفاده شد كه روايي محتواي آن توسط متخصصان رشته هاي جامعه شناسي و آموزش عالي و پايايي آن بر مبناي آلفاي كرونباخ در سطح 0/9 تأييد شد. داده ها به‌وسيله آزمون تحليل عاملي اكتشافي با روش مؤلفه هاي اصلي تحليل گرديد. نتايج پژوهش نشان داد كه خلقيات دانشجويان ايراني شامل؛ شش عامل بنيادي رفتار كليشه اي و توسل به نيرنگ در امور علمي، شخصيت چندوجهي و حسادت، خودكامگي و انتقادناپذيري در روابط بين فردي، تعصب، سوگيري و پيش داوري در فعاليت‌هاي علمي، روحيه استثمارپذيري، خودشيفتگي و گرايش به كار فردي بود. همچنين خلقيات آموزشگران شامل؛ شش عامل منفعت‌طلبي و تجاوز به حقوق ديگران در انجام امور علمي، روحيه بهره كشي و شخصيت چندوجهي، خودكامگي و متوقع بودن، سوگيري، پيش داوري و تعارف در فعاليت‌هاي علمي، روحيه پرسشگري و سماجت علمي، خودشيفتگي و تمايل به كار فردي بود. در مجموع نتايج نشان داد كه خلقيات آموزشگران و دانشجويان نمودي از خلقيات عمومي جامعه ايراني است.