حجيت قاعده مدعي بلامعارض بدون يد و كاربرد آن از منظر فقه اماميه

يكي از قواعد فقهي، قاعده مدعي بلامعارض است كه در فقه اسلامي با عناوين مدعي بلامعارض، مدعي بلامنازع و مدعي ما لا يد لأحد عليه، از آن ياد شده است. اهميت قواعد فقهي خصوصاً قواعد قضايي در عرصه فقه حكومتي بر كسي پوشيده نيست؛ ازاين‌رو پرسش از حجيت قاعده مدعي بلامعارض و كاربرد آن از منظر فقه اماميه، مسئله‌اي است كه نيازمند كاويدن تا مرحله پاسخي در خور است. قاعده فوق گرچه در آثار اكثر فقها به‌صورت يك مسئله مطرح شده است، اما يك قاعده مهم فقهي است كه ادله زيادي از جمله اخبار بر حجيت اصل قاعده و موارد آن دلالت دارند و در باب قضا هم كاربرد دارد. اين تحقيق با هدف شناخت حدود و ثغور ادله قاعده مدعي بلامعارض در صورت عدم يد بر آن و كاربرد آن از منظر اماميه انجام شده و نيل به اين مقصد در سايه توصيف و تحليل گزاره‌هاي فقهي با گردآوري داده‌هاي كتابخانه‌اي ميسر شده است.