تأثير فعاليت آيزوكينتيك درونگرا-درونگرا با محدوديت جريان خون بر مقدار VEGF سرم در مردان سالمند فعال

هدف: سالمندي فرايند كاهش پيشرونده عوامل فيزيولوژيكي و عملكردي است. از تغييرات مهم اين دوره، كاهش آنژيوژنز است. براساس نتايج تحقيقات بسياري فعاليت هاي ورزشي ميتواند از پيشرفت اين عوامل جلوگيري كند.بنابراين هدف از اين مطالعه بررسي تأثير فعاليت آيزوكينتيك درونگرا )شدت پايين( با محدوديت جريان خون برمقدار VEGF سرم در مردان سالمند فعال است.روشها: بدين منظور 10 نفر از مردان سالم 60-80 ساله واجد شرايط، در يكي از پارك هاي تهران بهصورت دردسترس )ميانگين وزن 9.25 ± 77.8 كيلوگرم، قد 2.92 ± 175.9 سانتيمتر، شاخص توده بدني 2.70 ± 25.12 كيلوگرمبر مترمربع( انتخاب شدند. سپس براي بهدست آوردن 50 درصد حدا كثر فشار خون انسدادي براي جلسه محدوديت جريان خون به وسيله دستگاه داپلر انجام گرفت. آزمودني ها 4 نوبت فعاليت فلكشن و ا كستنشن زانو را با 20 درصديك تكرار بيشينه و با سرعت زاويه اي 30 درجه در ثانيه حركت فلكشن و ا كستنشن پا را بهصورت كامل انجام دادند،به صورتي كه ابتدا نوبت اول با 30 تكرار و 3 نوبت ديگر را با 15 تكرار و با 30 ثانيه استراحت بين هر نوبت اجرا كردند.قبل از شروع پروتكل، بلافاصله و دو ساعت پس از فعاليت خونگيري انجام گرفت و VEGF سرم به روش الايزااندازه گيري شد. براي تجزيه وتحليل داده ها پس از اطمينان از توزيع طبيعي آنها از آنوواي مكرر 2×3 استفاده شد.نتايج: نتايج تجزيه وتحليل داده ها نشان داد كه سطوح سرمي VEGF ، در پاسخ به فعاليت آيزوكنتيك درونگراهمراه با محدوديت جريان خون نسبت به فعاليت آيزوكنتيك درونگرا بدون محدوديت جريان خون، افزايش معناداري داشت ) .)P=0.01نتيجه گيري: به نظر مي رسد در افراد سالمند استفاده از روش محدوديت جريان خون با وجود پايين بودن شدت فعاليت بر مقدار VEGF سرم به عنوان يكي از عوامل رگزايي در مردان سالمند فعال تأثير بسزايي داشت.