رابطه بين فعاليت خودكار قلبي پس از انجام فعاليت بالاتنه و مقدار آب كل بدن در مردان ميانسال و سالمند

هدف: حفظ آهنگ ضربان و انقباض قلب به ويژه حين و متعاقب فعاليت هاي ورزشي از جمله چالشهايي استكه دانشمندان علم ورزش با آن مواجه اند. ازاين رو، پژوهش حاضر با هدف بررسي رابطة بين فعاليت خودكار قلبيپس از فعاليت بالاتنه با مقدار آب كل بدن در مردان با سنين مختلف انجام گرفت.روش ها: تعداد ۲۴ نفر از مردان فعال پس از تشريح اهداف و مراحل انجام تحقيق داوطلبانه در تحقيق شركت كردندو به دو گروه 1 نفره )ميانسال و سالمند( تقسيم شدند. به منظور اندازه گيري تغييرپذيري ضربان قلب از نرم افزار 2اندازه گيري تغييرپذيري ضربان قلب كوبيوس استفاده شد. تغييرپذيري ضربان قلب در حال استراحت، حين، 5و 10 دقيقه پس از فعاليت روي كارسنج دستي اندازهگيري شد. براي تعيين مقدار آب كل بدن افراد از دستگاه تجزيه وتحليل كنندة تركيب بدن استفاده شد. براي بررسي تغييرات و رابطة بين متغيرهاي تحقيق به ترتيب ازآزمون آماري تحليل واريانس با اندازه گيريهاي مكرر و آزمون همبستگي پيرسون استفاده شد.نتايج: نتايج نشان داد كه در هر دو گروه ميانسال و سالمند، مقادير تغييرپذيري ضربان قلب در حين و بلافاصله بعد از تمرين در مقايسه با حالت استراحت كاهش معنادار P 0/05بلافاصله بعد از تمرين افزايش معنادار داشته است ) P 0/05 ضربان قلب و مقدار آب كل بدن در هر در گروه ميانسال و سالمند وجود دارد ) P 0/05نتيجه گيري: در مجموع يافته ها نشان داد كه تغييرپذيري ضربان قلب در افراد ميانسال و سالمند در هنگام و پساز فعاليت ورزشي بالاتنه با مقدار آب كل بدن رابطه دارد. بنابراين، ميتوان نتيجه گرفت كه تغييرات در دستگاه خودكار به نوع فعاليت و سن آزمودني ها و مقدار آب كل بدن بستگي دارد.