مقايسۀ اثر فشار ا كسايشي ناشي از ده هفته شناي متوسط و طولانيمدت بر رگزايي بطن چپ موشهاي صحرايي نر

هدف: در مطالعات پيشين، بين رگزايي و فشار ا كسايشي رابطهاي عنوان شده است؛ بنابراين، پژوهش حاضربا هدف مقايسۀ اثر دو پروتكل متوسط و طولانيمدت بر رگزايي بطن چپ موشهاي صحرايي نر انجام گرفت.روشها: تعداد 18 سر موش نر صحرايي ) 20 ± 210 گرم( بهصورت تصادفي به سه گروه همتاي كنترل، شناي متوسطو طولانيمدت تقسيم شدند. گروههاي تمريني به مدت 10 هفته و 5 روز در هفته در آب 32 درجۀ سانتيگراد شناكردند. در هر جلسه گروه متوسط يك ساعت و گروه طولاني سه ساعت شنا كردند. يك روز پس از پايان تمرين،بافت بطن چپ قلب جدا شد و براي سنجش بيان ژنهاي عامل رشد اندوتليال عروقي B، عامل رشد فيبروبلاستB، آنژيوپويتين 1و 2 و ماتريكس متالوپروتئيناز 2 از روش realtime PCR استفاده شد. تفاوتها با روش آنوا يكطرفه،و مقايسۀ گروهها از طريق آزمون تعقيبي توكي در سطح معناداري 05 / p نتايج: مقادير بيان ژنهاي عامل رشد اندوتليال عروقي B، آنژيوپويتين 1و 2، و ماتريكس متالوپروتئيناز 2 در گروهطولانيمدت در مقايسه با هر دو گروه كنترل و متوسط، و در گروه متوسط نيز در مقايسه با گروه كنترل افزايشمعناداري يافت، اما بيان ژن عامل رشد فيبروبلاست B فقط در گروه متوسط در مقايسه با گروه كنترل افزايشمعناداري داشت ) 001 / .)P=0نتيجهگيري: با توجه به افزايش معنادار نيتريك ا كسيد، ميتوان رخداد فرايند رگزايي در گروه طولانيمدت را بهفشار برشي، و در گروه متوسط به افزايش معنادار مالون ديآلدئيد، به فشار ا كسايشي نسبت داد.