رهيافتي بر شكل‌گيري كانسار مس ماهور، جنوب غرب نهبندان، بر پايه بررسي‌هاي كاني شناسي، ميانبارهاي سيال و ايزوتوپ‌هاي گوگرد

منطقه ماهور در 135 كيلومتري جنوب غرب نهبندان در استان خراسان جنوبي در بخش مركزي كمربند آتشفشاني-ماگمايي قطعه لوت واقع است. نفوذ يك توده گرانيتوئيدي با تركيب ديوريت، كوارتز ديوريت، كوارتز مونزو ديوريت و كوارتز مونزونيتي با سن اليگوسن به درون سنگ هاي آتشفشاني منطقه با سن پالئوسن ائوسن منجر به دگرساني و كاني سازي شده است. پهنه هاي دگرساني منطقه شامل آرژيلي (كاني هاي رسي)، پروپليتي (كلريت، سريسيت، كلسيت و اپيدوت)، فيلي (كوارتز، سريسيت و پيريت) و سيليسي هستند. رخداد كاني سازي به صورت افشان و رگچه اي بوده و شامل پيريت، مگنتيت، كالكوپيريت، اسفالريت، گالن، آرسنوپيريت، كوبانيت، كووليت، تتراهدريت، جيمسونيت و استيبنيت است. بر اساس روابط قطع شدگي بين رگچه ها، دو نوع رگچه كوارتز + اسفالريت + پيريت ± كالكوپيريت (رگچه هاي نوع 1) و كوارتز + پيريت + كالكوپيريت ± اسفالريت (رگچه هاي نوع 2) در بخش هاي عمقي منطقه شناسايي شده است. سيال هاي درگير در رگچه هاي نوع 1 و 2 به ترتيب داراي شوري 6.8 تا 21.2 و 7.9 تا 20.2 درصد وزني معادل NaCl و دماي همگن شدگي 315 تا 575 و 177 تا 454 درجه سانتي گراد هستند. يافته هاي ريزدماسنجي بيانگر دگرگوني سيال كانه ساز طي رخدادهاي جوشش و آميختگي سيال هاي ماگمايي با آب هاي جوي است. مقدار δ34Sپيريت و كالكوپيريت3/15-1/8 درهزار بيانگر خاستگاه ماگمايي گوگرد است. نتايج بررسي هاي زمين شناسي، دگرساني، كاني سازي، سيال هاي درگير و ايزوتوپ هاي پايدار گوياي رخداد كاني سازي سامانه پورفيري در منطقه ماهور است.