شرط خيار به مدت حيات در حقوق ايران و فقه اماميه

فاقد عنوان و چكيده لاتين

يكي از شرايط اساسي صحت خيار شرط، معلوم و مضبوط بودن مدت خيار است به گونه اي كه احتمال زياده و نقصان در آن نرود. اما گاه اين مدت به گونه اي ذكر مي گردد كه رعايت شرط مزبور مورد ترديد است. حكم شرط خيار به مدت حيات با سكوت قانوني همراه مي باشد و از طرفي قانون مدني در ماده 401، تعيين مدت را وصف اساسي خيار شرط دانسته است. در اين خصوص در ميان حقوقدانان و نيز فقها اختلاف نظر مي باشد. صحيح بودن شرط، با فرض رعايت ساير مقتضيات، صحت عقد مشروط را به همراه داشته و باطل بودن آن، در صحت يا بطلان عقد ترديد ايجاد مي نمايد. غرري بودن شرط مزبور و جايز شدن عقد مشروط از اشكالات مهم مخالفين مي باشد كه با پاسخ ها و استدلال هايي از سوي موافقين شرط مواجه است. در اين مقاله با طرح و تحليل آراء و عقايد موجود و بررسي مواد قانوني مرتبط، ديدگاه صحت اين شرط را اقوي از عقيده بطلان آن يافته ايم.