بازقاب بنديِ روايت چندوجهي: مطالعۀ موردي دوبلۀ بينازباني پويانمايي هاي پخش شده از صدا و سيماي جمهوري اسلامي ايران

مقالۀ حاضر با اتّكا به مدل بازروايت در ترجمۀ ديداري‑شنيداري قمي و فرحزاد (الف 2020) به بررسي انواع بازقاب ‌بندي در دوبلۀ بينازباني پويانمايي‌ هاي پخش‌شده از صداوسيماي جمهوري اسلامي ايران مي ‌پردازد. ازآنجايي‌كه روايت‌هاي ديداري‑شنيداري ماهيّت چندوجهي دارند، علاوه‌بر محل‌ هاي كلامي، محل ‌هاي غيركلامي هم در فرايند بازروايت دستخوش تغيير مي ‌شوند كه اين امر زمينۀ بيشتري را جهت بازقاب‌ بندي در اختيار مترجم و مؤسسۀ ترجمه قرار مي‌‏دهد. بدين منظور از بررسي روايت چندوجهي قمي و فرحزاد (الف 2020) براي تحليل و مقايسۀ پويانمايي‌ هاي اصلي و دوبله‌شده در سطح خرد محل‌ هاي كلامي و غيركلامي بهره گرفته شده است. نتايج پژوهش حاكي از آن است كه پانزده نوع مختلف بازقاب‌ بندي در ساخت واقعيت در دوبلۀ پويانمايي ‌ها شركت مي ‌كنند كه به سه دستۀ بازقاب ‌بندي از طريق تصرف گزينشي، بازقاب‌ بندي از طريق برچسب زدن و بازقاب‌ بندي از طريق جابجايي جايگاه شخصيت‌ها تقسيم مي‌ شوند. علاوه‌براين، بازقاب‌بندي زماني/مكاني انواع ديگر بازقاب‌ بندي را تحت‌الشعاع قرار مي‌ دهد. بر اساس اين مطالعه، صداوسيماي جمهوري اسلامي ايران نقشي فعّال در ساخت واقعيت در زبان مقصد ايفا مي‌ كند و از ترجمه به‌عنوان ابزاري براي اشاعه و يا سركوب روايت‌هاي خاص در پويانمايي ‌هاي مقصد بهره مي ‌گيرد.