خوانشي بر پنداره لذت در طراحي‌صنعتي

لذت، بخش جدانشدني از فعاليت انسان هاست؛ چه وقتي كسب لذت هاي كالبدي و مينايي، معيار كنشگري انسان بوده، چه وقتي مفهوم لذت، از مرزهاي كالبد فراتر رفته، پنداره مقصودجويي انسان را به حوزه هاي گسترده تر از تن، كه به عقل، جامعه، ماورا و عالم مينويي رهنمون مي شود. از سوي ديگر، جريان منفعت طلبانه سرمايه داري، طراحي را به خدمت مي گيرد تا با ايجاد قلاب هاي ظاهريِ لذت و خوشنودي در محصولات، همواره نرخ فروش كالاها را فزاينده نگاه دارد. از عواقب نامطلوب اين جريان، انباشت افسارگسيخته كالاها و تخريب محيط زيست مي باشد. در اين پژوهش، با تعريف و بررسي مفهوم لذت در ابعاد عمومي و اختصاصي آن، تلاش شده كه رابطه كالا با لذت و نيز پنداره لذت واكاوي شود. پژوهش از نوع توصيفيتحليلي بوده، داده هاي كيفي از طريق بررسي منابع مرتبط استخراج شده اند. بر اساس يافته هاي اين پژوهش، استدلال مي شود اعضاي هر يك از چرخه هاي طراحي، توليد و مصرف، بايد به عنوان يك مسووليت اجتماعي، از پنداره لذت به عنوان يك برساخت تصنعي از ارزش، فاصله بگيرند و با تكيه بر از ارزش هاي واقعي، احساس لذت پايدارتري را از بودن در هر يك از چرخه هاي طراحي، توليد و مصرف خلق نمايند تا تقاضا براي تجديد خريد كالا و تنوع طلبي بي كرانه ي انسان كاهش يابد.