استفاده از علامت تجاري در دعاوي نقض: شرطي استثنايي يا فراگير

فاقد عنوان و چكيده لاتين

علامت تجاري علاوه بر نقش مهم و تعيين كننده در رونق تجارت و كسب و كار، يكي از دارايي هاي بسيار با ارزش شركت هاي بزرگ و كوچك محسوب مي گردد. نظر به همين اهميت، امروزه كمتر كسي در ضرورت حمايت از صاحبان علامت تجاري ترديد نموده است. در اين تحقيق نشان داده ميشود كه حقوق علامت تجاري در سه سطح يعني شناسايي مالكيت ، استمرار حق و توسل به ضمانت اجراها از سوي صاحب علامت در دعاوي نقض بر عليه رقبا از اين ابزار حقوقي بهره برده است. همچنين مشاهده شده است كه در خصوص نقش استفاده عملي در توسل به ضمانت اجراهاي مدني و كيفري نه موضع قانونگذار چندان روشن به نظر ميرسد و نه دكترين در اين خصوص اظهار نظر روشني دارد. اين مقاله مي كوشد با يك مطالعه ي تطبيقي و بررسي رويه ي قضايي داخلي و خارجي و با رويكردي اقتصادي به مقررات مربوطه، تمامي اشكال حمايت حقوقي و كيفري از صاحب علامت را بر مبناي اصول حقوقي و اقتضايات اقتصادي و با اهداف قانون گذار بررسي و تحليل نمايد. نتيجه اين بررسي، ضمن قابليت انتقاد رويه ي اداره ي ثبت علايم تجاري ايران در ثبت علايم، حكايت از آن دارد كه بسياري از علايم تجاري موجود در بازار تقليدي و به منظور احتكار و حذف رقباي تجاري در بازار به ثبت مي رسند و به همين دليل لازم است در مواجهه با دامنه ي حمايت از دارنده ي علامت در دعواي حقوقي و دعواي كيفري مواجهه اي محطاطانه و متفاوت داشت.