ژن درماني سلول هاي زايشي و اثر آن در آشفتگي روابط خويشاوندي از ديدگاه فقه اسلامي

فاقد عنوان و چكيده لاتين

اصلاح ژنتيكي در سلول هاي رده زايشي با هدف درمان و قابليت انتقال تغييرات به نسل هاي بعدي، از مسايل نوپيداي ژنتيكي و پزشكي است كه تبيين حكم شرعي مسايل مختلف آن بر عهده دانش فقه است. اين پژوهش كه به روش توصيفي- تحليلي و با استناد به منابع كتابخانه اي انجام شده، در پي تبيين ديدگاه فقهاي اماميه و اهل سنت درباره حكم تكليفي و وضعي ژن درماني سلول هاي زايشي سامان يافته و به طور كلي در حكم تكليفي، سه نظريه مشتمل بر حرمت مطلق، جواز مطلق و جواز مشروط ارايه گرديده است كه فقهاي اماميه متمايل به ديدگاه جواز مشروط، يعني ژن درماني از طريق ژن هاي زوجين هستند؛ درحالي كه ممنوعيت مطلق، ديدگاه رايج نزد فقهاي اهل سنت است. از نظر وضعي، با دستكاري اسپرم زوج با ژن مرد بيگانه فرزند تنها به زوج منتسب مي شود و در دستكاري تخمك زوجه با ژن زن ديگر، عنوان مادر تنها بر صاحب تخمك حمل مي شود.