بررسي ابعاد حق بر حريم خصوصي نسبت به سالمندان

فاقد عنوان و چكيده لاتين

همزمان با پيشرفت هاي چشمگير در حوزه بهداشت و سلامت در يك قرن اخير، به دليل افزايش سن اميد به زندگي و كاهش مرگ و مير از يك سو و كاهش تمايل به فرزندآوري از سوي ديگر، جوامع مختلف با پديده «پيري جمعيت» روبرو شدند. در جوامع يادشده، با گسترش رفتارهاي ناخوشايند عليه سالمندان، رشته اي از حقوق حمايتي با عنوان «حقوق سالمندان» براي حراست از اين قشر جمعيتي شكل گرفت. يكي از مصاديق حقوق سالمندان، حق حريم خصوصي و استقلال عمل است. حريم خصوصي سالمند به ويژه در رابطه با مراكز درماني و نگهداري و همچنين محيط خانه و خانواده اهميت بسزايي دارد. در اين نوشتار، اين موضوع بررسي شده است كه حق بر حريم خصوصي چه جايگاهي در زندگي و حقوق سالمندان دارد و دولت به چه ميزاني بايد در مظاهر متفاوت از اين حق براي حراست از سالمندان دخالت كند. براساس يافته هاي اين نوشتار، حراست از اصل محرمانگي اطلاعات پزشكي در مراكز درماني، حراست از حق رفتار مبتني بر حريم خصوصي در مراكز نگهداري و اعتقاد به حريم نسبي خصوصي درخصوص محيط خانه هاي شخصي از ضروريات اين موضوع به شمار مي آيد. همچنين اين ادعا نيز ثابت شده است كه در تعارض حق حريم خصوصي سالمند با حقوق ديگران و يا با اصل كرامت انساني، دولت مكلف به محدودسازي ميزان استقلال عمل سالمند خواهد بود.