گذر به ايده‌آليسم عيني و تحقق شناخت و آگاهي در بستر پديدارشناسي هگل

Transition to Objective Idealism and Realizing of Cognition and Knowledge in the Context of Hegel's Phenomenology

مسئلة شناخت يكي از مسائل مهمي است كه فيسلوفان بر آن بوده‌اند تا با مواجهه به جهان واقعيت بيرون فرايند شناسايي و تعامل آن را با ذهن يا سوژة انديشنده دريابند. در اين فرايند آنچه مقدم بر شناخت است، مسئلة هستي‌شناختي واقعيت موجود است و تعامل سوژة انديشنده با جهان بيرون. از آنجا كه فيلسوفان ميان شناخت و واقعيت فاصله انداخته و ذهن را ابزار و رسانه‌اي به منظور دستيابي به حقيقت و واقعيت در نظر گرفته‌اند، هگل ضمن انتقادات جدي بر اين نگرش‌ها بر آن بوده تا از شناخت به مثابة علم، به تعريفي نوين از آن دست يابد. از اين رو، او را بايد پيشگام طرح پديدارشناسي در حوزة تفكرات فلسفي دانست. در پديدارشناسي او پرسمان فرايند شناخت انساني با كل تفكر فلسفي در طول تاريخ همسان انگاشته مي‌شود. در اين نوشتار، نويسندگان بر آن بوده‌اند تا نشان دهند هگل چگونه با رد دوپاره‌ساختن واقعيت موجود از سوي كانت به دو حوزة پديداري و ناپديداري، امكاني را فراهم مي‌سازد كه فاهمه دوباره بتواند به وسعت و گسترش خود آگاه شده و با عزيمت از آگاهي از پديدارهاي جزئي به‌سوي صور عالي‌تر هستي و در نهايت رويارويي با امر نامتناهي و مطلق دست يابد.

The issue of cognition is one of the important issues that philosophers attempted to find out its process of identifying and interacting with the mind or subject of thought by facing the outside world. In this process, what precede cognition are the ontological problem of the existing reality and the interaction of the thinking subject with the outside world. Since philosophers have distanced between cognition and reality and considered minds as tools and media for the attainment of truth and reality, Hegel has been critical of these attitudes in order to redefine cognition as science. Therefore, he should be considered the pioneer of the phenomenological project in the field of philosophical thought. In his phenomenology, the question of the process of human cognition is simulated with the whole of philosophical thought throughout history. In this essay, the authors attempt to show how Hegel enables the transition from the stage of natural consciousness to the attainment of absolute cognition by rejecting Kant's existing reality into two areas of phenomenal and invariant.