اثربخشي درمان مبتني بر پذيرش و تعهد بر تنظيم شناختي هيجان و اضطراب وجودي بيماران مبتلا به مولتيپل اسكلروزيس

The effectiveness of acceptance and commitment-based therapy on cognitive regulation of emotion and existential anxiety in patients with multiple sclerosis

مقدمه: بيماران مبتلا به مولتيپل اسكلروزيس با عوامل تنش‌زاي متعدد جسمي و رواني مواجه هستند كه منجر به كاهش كيفيت زندگي آنان مي‌شود. با توجه به ارتباط تنظيم شناختي هيجان و اضطراب وجودي با بيماري‌هاي سيستم اعصاب مركزي، يكي از روش‌هايي كه مي‌تواند به توانبخشي بيماران مبتلا به مولتيپل اسكلروزيس كمك نمايد، درمان مبتني بر پذيرش و تعهد است. هدف پژوهش حاضر تعيين اثربخشي درمان مبتني بر پذيرش و تعهد بر تنظيم شناختي هيجان و اضطراب وجودي بيماران مبتلا به مولتيپل اسكلروزيس بود. روش: طرح تحقيق نيمه‌آزمايشي و از نوع پيش‌آزمون - پس‌آزمون با گروه گواه بود. نمونه پژوهش 26 بيمار مبتلا به مولتيپل اسكلروزيس شهرستان رشت در سال 1397 بود كه به طور در دسترس انتخاب و به صورت تصادفي در دو گروه آزمايش و گواه گمارده شدند. براي جمع‌آوري داده‌ها از پرسشنامه تنظيم شناختي هيجان (گارنفسكي و همكاران، 2001) و پرسشنامه اضطراب وجودي (گود و گود، 1974) در مراحل قبل و بعد از درمان استفاده شد. گروه آزمايش به مدت 8 جلسه، تحت درمان گروهي مبتني بر پذيرش و تعهد قرار گرفتند ولي گروه گواه هيچ‌گونه درماني دريافت نكرد. داده‌هاي پژوهش با استفاده از آزمون تحليل كوواريانس تك‌متغيري تحليل شدند. نتايج:نتايج تحليل كوواريانس تك‌متغيري نشان داد كه درمان گروهي مبتني بر پذيرش و تعهد بر بهبود تنظيم شناختي هيجان و اضطراب وجودي بيماران مبتلا به مولتيپل اسكلروزيس تأثير دارد (0/001>p). بحث و نتيجه‌گيري: با توجه به نتايج اين پژوهش، درمان مبتني بر پذيرش و تعهد مي‌تواند در بهبود نشانه‌هاي شناختي و هيجاني بيماران مبتلا به مولتيپل اسكلروزيس از كارايي لازم برخوردار باشد.

Introduction: Patients with multiple sclerosis face a variety of physical and psychological stressors that reduce their quality of life. Considering the relationship between cognitive regulation of emotion and existential anxiety and diseases of the central nervous system, one of the methods that can help rehabilitate patients with multiple sclerosis is acceptance and commitment-based therapy. The aim of this study was to determine the effectiveness of acceptance and commitment-based therapy on cognitive regulation of emotion and existential anxiety in patients with multiple sclerosis. Method: The research design method is quasi-experimental with pre-test-post-test and a control group. The sample consisted of 26 patients with multiple sclerosis in Rasht in 2019 who were selected by convenience sampling and were randomly assigned to experimental and control groups. To collect data, the Cognitive Emotion Regulation Questionnaire (|Garnowski et al., 2001) and the Existential Anxiety Questionnaire (Good and Good, 1974) were used in the pre- and post-treatment stages. The experimental group was treated for 8 sessions based on acceptance and commitment, but the control group did not receive any treatment. Research data were analyzed using univariate analysis of covariance. Results: The results of univariate analysis of covariance showed that group therapy based on acceptance and commitment has an effect on improving cognitive regulation of emotion and existential anxiety in patients with multiple sclerosis (p <0.001). Discussion and conclusion: According to the results of this study, acceptance and commitment-based therapy can be effective in improving the cognitive and emotional symptoms of patients with multiple sclerosis.