اقتصاد سياسي بين الملل خاورميانه در پرتو بيماري مسري كوئيد-19

International Political Economy of the Middle East in the Light of the Infectious Disease of Covid-19

حسب پيش‌بيني‌هاي صندوق بين‌المللي پول، اقتصاد خاورميانه به واسطه بيماري كوئيد-19 در سال 2020 نسبت به سال پيش از آن 2/5 درصد كوچكتر خواهد شد. اين آمار كه تنها گوشه‌اي از نتيجه ويرانگر گسترش ويروس كرونا در محيط بين‌الملل مي‌باشد بي‌سابقه‌ترين ركود اقتصادي خاورميانه را رقم زده است. اگرچه ابتكار عمل دولت‌ها مبني بر اعمال محدوديت در جابجايي‌هاي اجتماعي باعث مهار گسترش ويروس مورد بحث گرديده است اما در عين حال زمينه‌ساز ايجاد اختلال در روند توليد و تعميق فقر در منطقه نيز به حساب مي‌آيد. حال سوال اين است كه برنامه‌هاي قرنطيه دولت‌هاي منطقه چگونه باعث كاهش توليد ناخالص ملي و ركود داخلي گرديد. به نظر مي‌رسد پياده‌سازي برنامه‌هاي كنترلي براي جلوگيري از انتشار ويروس‌ كرونا در دو سطح منطقه‌اي و بين‌الملل بين‌الملل باعث ايجاد وقفه در زنجيره ارزش جهاني گرديده است. وضعيت مذكور از يك سو باعث اختلال در روند عرضه كالا و خدمات در اقتصادهاي داخلي شد و از سويي ديگر كاهش تقاضا را در سطح كلان رقم زد. تبلور شرايط موجود را مي‌توان به خوبي در روند نزولي حجم سرمايه‌گذاري و تجارت خارجي، كاهش قيمت نفت، جريان حواله‌هاي انتقال وجه و صنعت گردشگري منطقه بيش از ديگر بخش‌ها مشاهده كرد. مقاله حاضر قصد دارد در پرتو نظريه وابستگي متقابل از زيرمجموعه‌ اقتصاد سياسي بين‌الملل ليبرال و در چارچوب روش تحليل كمي كه مبتني بر ارقام و داده‌هاي آماري ارائه شده توسط نهادهاي پولي-مالي بين‌المللي در طول يك سال گذشته مي‌باشد، نتايج محدوديت-هاي كنترلي داخلي و خارجي دولت‌ها بر اقتصاد خاورميانه را بررسي نمايد.

According to the International Monetary Fund forecasts, the Middle Eastern economy will shrink by 5.2 percent in 2020 compared to the previous year due to Covid-19. These statistics, which are just one part of the devastating result of the spread of the corona virus in the international arena, show the most unprecedented recession in the Middle East. Although the initiative of governments to restrict social mobility has curbed the spread of the virus in question, it also disrupts the production process and deepens destitution in the region. The question now is how the quarantine programs of the regional governments have caused the GDP reduction and the domestic recession. It seems that the implementation of control programs to prevent the spread of the corona virus at both the regional and international levels has disrupted the global value chain. On the one hand, this situation disrupted the supply of goods and services in domestic economies, and on the other hand, it reduced demand on a large scale. The crystallization of the existing conditions can be well seen in the declining trend of investment and foreign trade, falling oil prices, remittances and the tourism industry in the region more than other sectors. In the light of the theory of interdependence from the subset of liberal international political economy and in the framework of the quantitative analysis method based on figures and statistical data provided by international monetary institutions over the past year, this article intends to examine the effects of internal and external control constraints of governments on the Middle Eastern economy.