واكاوي دكترين پهلوي دوم در سياست خارجي

فاقد عنوان لاتين

يكي از برنامه‌هاي پر سر و صداي شاه در دهه 40 شمسي، سياست مستقل ملي بود كه بر اساس آن قرار بود ايران با ايجاد موازنه مثبت ميان بلوك شرق و غرب، استقلال خود را در سياست خارجي حفظ كند. الگوبرداري از سياست مستقل ژنرال دوگل در فرانسه و مارشال تيتو در يوگسلاوي و ترس شاه از به خطر افتادن حكومتش توسط كشورهاي عربي و شوروي، مهم‌ترين انگيزه ­هاي او از اين كار بود. در اين راستا اقداماتي جهت تنش ­زدايي با شرق، به ويژه شوروي و چين صورت گرفت. با اين حال، اين سياست نتوانست نتايج مورد نظر را به همراه آورد. در پژوهش حاضر تلاش شده تا به اين سؤال پاسخ داده شود كه چرا سياست مستقل ملي، علي­رغم خواست شاه و هزينه ­ها و تبليغات فراواني كه براي آن صرف شد، راه به جايي نبرد؟ يافته ­ها حاكي از آن است كه رژيم شاه در ابعاد مختلف سياسي، اقتصادي و فرهنگي به غرب وابستگي كامل داشت و از اين رو، اتخاذ سياست مستقل ملي براي حكومت پهلوي امكان­ پذير نبود. مقاله، ابعاد مختلف اين وابستگي ­ها و اقدامات شاه براي اعمال اين سياست را بررسي خواهد كرد.

No Abstract