كليدواژه :
شهادت بر شهادت , گواهان , شاهد اصل , شاهد فرع
چكيده فارسي :
مشروعيت شهادت بر شهادت، امري قطعي در آموزه هاي فقهي است؛ لكن پذيرش چنين شهادتي مطابق نظر مشهور فقيهان امامي، مشروط به احراز شرايطي شده است؛ از جمله اينكه حضور شاهد اصل در دادگاه متعذر يا متعسر باشد. در مقابل برخي از فقها ديدگاه مشهور را برنتابيده و معتقدند مستفاد از ادله باب، حجيت و نفوذ شهادت فرع است؛ خواه شاهد اصل حاضر باشد و خواه غايب. قانونگذار در اين زمينه با پيروي از نظر مشهور در ماده 1320 ق.م چنين مقرر داشته است: «شهادت بر شهادت در صورتي مسموع است كه شاهد اصل وفات يافته يا به واسطه مانع ديگري مثل بيماري و سفر و حبس و غيره نتواند حاضر شود». مفاد ماده مزبور كه مؤيد به قبول مشهور فقيهان امامي است، درواقع تخصيصي بر عمومات و اطلاقات حجيت و نفود بينه(شهادت) است. نوشتار حاضر پس از فحص و جستجو در ريشه هاي ديدگاه مشهور، دو دليل عمده بر آن يافته است: اجماع ادعايي و نيز مستندات نقلي ناظر به باب. رهاورد پژوهش نشان مي دهد اجماع پيشگفته به دليل وجود مخالفاني از قدماي اصحاب ناتمام بوده و دست كم احتمال بازگشت آن به ديگر مدارك شرعي وجود دارد؛ ادلّه روايي مورد استناد نيز افزون بر ضعف سندي، از نظر دلالي با پاره اي ديگر از اخبار باب كه مطابق موازين رجالي معتبر محسوب مي شوند در تعارض قرار گرفته و نهايتاً در فرض تعارض و تساقط دوطايفه مزبور، مرجع حكم و اصل نخستين لازم الاتباع در مسئله، عمومات اعتبار و نفوذ شهادات خواهد بود.
كليدواژه‌ها
چكيده لاتين :
The legitimacy of the testimony of the martyrdom, which is also referred to in the jurisprudence's literature as "the subordinate body", is a definite matter in jurisprudential teachings; Be careful. The reflection of this jurisprudential theory can be seen in Article 1320 BC: "Testimony to testimony is sufficient if it witnesses the principle of death or by any other obstacle such as illness, travel, imprisonment, etc." The provisions of this article, which confirms the famous acceptance of the Imamite jurisprudents, are in fact an assignment to the public and information of authority and infidelity (testimony). The present article, after examining the roots of the famous view, has found two major reasons for this: the alleged consensus as well as the transcriptive documentation of Bob. Research results show that the consensus is due to opposition from the predecessors of the unfinished companions and is at least likely to return to other Shari'a documents; the validity of the evidence cited is in addition to the weakness of the document, in part to deal with some other news Bob, who is considered to be valid according to the rules of the Reichali, is in conflict with, and ultimately assuming, the conflict
