شناسايي راهبردهاي مؤثر بر ديپلماسي عمومي ايران از طريق ورزش و پيامدهاي آن

Identifying Strategies Affecting Iran Public Diplomacy through Sport and Its Consequences

امروزه ورزش ارتباط نزديكي با سياست پيدا كرده و به موضوع روابط بين‌المللي تبديل شده است. ازاين‌رو اين پژوهش با هدف شناسايي راهبردهاي مؤثر بر ديپلماسي عمومي ايران از طريق ورزش و پيامدهاي آن انجام گرفته است. پژوهش حاضر در چارچوب رويكرد كيفي انجام گرفته است و داده‌هاي مورد نياز از طريق مصاحبه‌هاي نيمه‌ساختاريافته جمع‌آوري شدند. جامعة آماري افراد متخصص و خبره در زمينة ديپلماسي عمومي و ورزش شامل استادان مديريت ورزشي (8 نفر)، استادان روابط بين‌الملل و علوم سياسي (3 نفر)، مقامات عالية ورزش كشور (3 نفر) و ورزشكاران نخبه (3 نفر) بودند. روش انتخاب نمونه به شيوة هدفمند بود. روش جمع‌آوري داده‌ها به‌صورت مطالعة پژوهش‌هاي پيشين و مصاحبة عميق و باز بود. براي سنجش اعتبار، انتقال و تأييدپذيري، يافته‌هاي پژوهش به مشاركت‌كنندگان ارائه شدند؛ آنها متن نظريه را مطالعه كردند و نظرهاي آنها اعمال شد. روش استفاده‌شده براي قابليت اعتماد، روش توافق درون‌ موضوعي بود. ميانگين ميزان توافق درون‌موضوعي برابر 0/73 گزارش شد. براساس يافته‌هاي حاصل از مصاحبة نيمه‌ساختاريافته، مهم‌ترين راهبردهاي مؤثر بر نقش ورزش در تبيين ديپلماسي عمومي ايران عبارت‌اند از: توانمندسازي، شبكه‌هاي ارتباطي و پيشران‌هاي عمومي. در نهايت پيامدهاي نقش ورزش در تبيين ديپلماسي عمومي ايران شامل كاركرد اقتصادي، كاركرد فرهنگي، كاركرد سياسي، توسعة اجتماعي هستند. ازاين‌رو به مديران توصيه مي‌شود تا از ورزش به‌عنوان ابزاري كليدي و راهبردي براي افزايش روابط و كسب قدرت، شكوفايي اقتصادي، تقويت توسعه و ترويج سياست‌هاي فرهنگي در سطح بين‌الملل استفاده كنند.

Today, sport has a close relationship with politics and has become a matter of international relations. Therefore, this study was conducted with the aim of identifying those strategies affecting Iran public diplomacy through sport and its consequences. The present study had a qualitative approach and the required data were collected using semi-structured interviews. The statistical population consisted of experts in public diplomacy and sport including sport management professors (n=8), professors of international relations and political sciences (n=3), high-ranking sport officials (n=3) and elite athletes (n=3). The sample was selected by purposive sampling method. Data were collected by the study of previous researches and in-depth open interviews. To assess credibility, transfer, and verifiability, the participants were provided with the findings of the study; they examined the text of the theory and their viewpoints were applied. The method used for reliability was an inter-rater reliability method. The average of this agreement was 0.73. Based on the findings of the semi-structured interview, the most important strategies affecting the role of sport in explaining Iran public diplomacy included empowerment, communication networks and public propulsion. Finally, the consequences of the role of sport in explaining public diplomacy in Iran included economic function, cultural function, political function and social development. The managers are therefore recommended to use sport as a key and strategic tool to internationally enhance relations and gain power and economic prosperity, to boost development and promotion of cultural policies.