بررسي سبك‌هاي يادگيري دانش‌آموزان متوسطه براي انتخاب مناسب‌ترين سبك

هدف اصلي پژوهش حاضر بررسي سبك‌هاي يادگيري دانش‌آموزان متوسطه براي انتخاب مناسب‌ترين سبك بود. روش پژوهش حاضر تركيبي(كيفي- كمي) و از نظر هدف نيز پژوهشي كاربردي بود. مشاركت كنندگان در بخش كيفي 20 خبره علوم تربيتي در شهر تهران بودند كه بر اساس تكنيك دلفي تا سه دور نظرات خود را ارائه دادند. جامعه آماري بخش كمي نيز كليه دانش‌آموزان متوسطه شهر تهران در سال تحصيلي 99-1398 بودند كه بر اساس جدول مورگان تعداد 400 نفر از آنان به عنوان حجم نمونه و با روش نمونه‌گيري خوشه‌اي چند مرحله‌اي انتخاب شدند. ابزار پژوهش پرسشنامه‌اي حاوي 6 مؤلفه(اجتنابي، رقابتي، مشاركتي، مستقل، وابسته و هميار) و 65 گويه بود كه بر اساس مقياس ليكرت طراحي شد. اعتبار پرسشنامه با ديدگاه اساتيد و پايايي ابزار با آزمون آلفاي كرونباخ حاصل شد(0/88=α). يافته‌هاي حاصل از بخش كيفي نشان داد خبرگان از بين 10 سبك يادگيري، سبك يادگيري گرشا و ريچمن را انتخاب كردند و ضريب(كندال) اجماع خبرگان نسبت به گويه‌هاي سبك يادگيري منتخب 0/72 حاصل شد. نتايج معادلات ساختاري با روش PLS Smart نشان داد تمام مؤلفه‌هاي سبك يادگيري گرشا و ريچمن تا 60 درصد توانايي پيش‌بيني سبك يادگيري گرشا را دارند(0/60=R2). سه مؤلفه وابسته، رقابتي و اجتنابي با ضرايب مسير (0/862)، (0/803) و (0/702) به ترتيب بيشترين تأثير در سبك يادگيري دارند. همچنين كليت مدل با شاخص نيكويي برازش مطلوب بود(0/54=GOF). با توجه به نتايج مي‌توان گفت سبك يادگيري گرشا و ريچمن از ديدگاه متخصصان تعليم و تربيت به عنوان سبك مناسب دوره شناخته شده است؛ لذا ضرورت دارد معلمان نوع تدريس خود را با اين سبك انطباق دهند.