تاثير دوروش تدريس كودك محور و معلم محور بررشد حركتي درشت دانش آموزان پايه سوم ابتدايي

The effect of two methods of child-centered and teacher-centered on the development of gross motor skill of third grade elementary students

توجه به رويكرد آموزش مهارت حركتي نشان مي‌دهد كه نوع و ماهيت نحوه تدريس يكي از مهم ترين متغيرهاي مؤثر در آموزش مهارت هاي حركتي است. هدف از پژوهش حاضر بررسي تاثير دو روش تدريس كودك-محور و معلم-محور بر رشد حركتي درشت دانش آموزان پايه سوم ابتدايي بود. 53 نفر از دانش آموزان دختر مبتدي با ميانگين سني 16/0±11/9 براي اجراي پژوهش داوطلب شدند كه پس از اجراي پيش آزمون به صورت تصادفي به سه گروه آزمايشي (تمرين عمدي، بازي عمدي و رقابت سازمان يافته) و يك گروه كنترل تقسيم شدند. گروه ها به مدت 12 هفته و دو جلسه در هفته مطابق با روش آموزشي تمرين كردند. در پايان هفته ششم، ميان آزمون و در پايان هفته 12، پس آزمون انجام شد. براي جمع آوري اطلاعات از آزمون تبحر حركتي برونيكس-اوزرتسكي (1978) و براي تحليل داده‌ها از تحليل واريانس با اندازه گيري مكرر در سطح معني داري 0.05≥P استفاده شد. نتايج نشان داد كه روش تدريس در بهبود مهارت بنيادي درشت دانش آموزان تاثيرگذار و اثربخشي آن در گروه رقابت سازمان يافته بيشتر ازبقيه گروه ها بوده است. همچنين بين خرده مقياس هاي دويدن، تعادل، هماهنگي دوسويه و هماهنگي اندام فوقاني درمرحله ميان و پس آزمون تفاوت معني داري وجود نداشته و ميزان قدرت در مرحله پس آزمون در گروه رقابت سازمان يافته بالاتر از بقيه گروه ها بوده است.

Attention to motor skill training approach shows that the type and nature of teaching is one of the most important effective variables in motor skills training. The purpose of this study was the effect of two methods of child-centered and teacher-centered on the development of gross motor skill of third grade elementary students. 53 students of beginner girls volunteered to conduct research with an average age 11.9±.16 that after peforming pre-test, were randomly divided into three experimental groups (deliberate play, deliberate practice, organized competition) and one control group. The groups practiced in accordance with the educational method for 12 weeks and two sessions per week. Was performed mid test at the end of the sixth week and post test at the end of the twelfth week. To collect information, the Bruininks-Oseretsky test of motor proficiency (1978) and to analyse the data, at the significant level of P≤0.05, analysis of variance with repeated measures were employed. The results showed that the teaching method has been effective in improving the gross motor skill of the students and its effectiveness in the organized competition group more than the rest of the groups. There was also no significant difference between subscales of the running, balance, bilateral coordination and upper limb coordination in mid and post test and was higher level of strength in the organized competition group from the rest of the groups in post test.