كارايي جمعي و هوش هيجاني در ورزشكاران سالم و ورزشكاران داراي معلوليت

The collective efficacy and emotional intelligence among healthy and disabled athletes

هدف: در ورزش­هاي تيمي، كارايي جمعي عامل مهمي در كسب موفقيت به­حساب مي­آيد، بنابراين هدف از پژوهش حاضر بررسي رابطه بين كارايي جمعي و هوش هيجاني در ورزشكاران سالم و داراي معلوليت مي­باشد.روش‌ها: پژوهش حاضر از نوع علي- مقايسه‌اي بود. بدين منظور 41 ورزشكار داري معلوليت مرد از هيئت ورزشي جانبازان و معلولين استان آذربايجان شرقي و 43 ورزشكار سالم مرد شهر تبريز به صورت خوشه‌اي از رشته‌هاي تيمي انتخاب شدند. براي سنجش هوش هيجاني از پرسشنامه هوش هيجاني شوت و همكاران با 33 گويه استفاده شد. براي سنجش كارايي جمعي از پرسشنامه كارآمدي جمعي در ورزش با پنج عامل استفاده شد. تجزيه و تحليل داده‌ها با استفاده از آمار توصيفي و آمار استنباطي تحليل واريانس چندمتغيره و رگرسيون چند متغيري در نرم افزار آماري SPSS 22 انجام شد.نتايج: تفاوت معناداري بين هوش هيجاني كل (F(1,82)= 6/37, p < 0/014) و كارايي جمعي كل (F(2,81)= 3/71, p < 0/05) در ورزشكاران سالم و داراي معلوليت مشاهده شد. نتايج تحليل واريانس چندمتغيره نشان داد كه از بين عوامل هوش هيجاني تنها در عامل تنظيم هيجان و از عوامل كارايي جمعي، اتحاد و تلاش تفاوت معناداري بين دو گروه نشان دادند. همچنين نتايج رگرسيون چندگانه نشان داد هوش هيجاني در ورزشكاران داراي معلوليت 13% و در ورزشكاران سالم 57% از تغييرپذيري كارايي جمعي را پيش‌بيني مي‌كند.نتيجه‌گيري: هوش هيجاني توانايي پيش بيني تغييرپذيري كارايي جمعي در ورزشكاران سالم را نسبت به ورزشكاران داراي معلوليت بيشتر نشان مي‌دهد. بنابراين براي بهبود كارايي جمعي در ورزشكاران داراي معلوليت نيازمند بكارگيري آموزش‌هاي مديريت هيجان در ميادين ورزشي داريم.

Purpose: The purpose of this study is to investigate the relationship between team efficacy and emotional intelligence[t1] among normal and disabled athletes. Methods: This is comparative research and the participants include healthy and disabled athletes of basketball, volleyball, football, and futsal teams of Tabriz. 41 disabled athletes and 43 healthy athletes were selected as samples. Measurement has done by Schutte Self-Report Emotional Intelligence Test (SSEIT) and Collective Efficacy Questionnaire for Sports (CEQS) was used to assess perceived team collective efficacy. Data were analyzed by SPSS23 software using Colmogroph-Smirnov, multivariate analysis of variance (MANOVA) a significant level of p < 0/05. Results: According to the results there is a significant difference between total emotional intelligence and total collective efficacy among normal and disabled athletes (F(2,81)= 3.29, p < 0.042). Further analysis showed significant differences only in the factor of regulating self-relevant emotions from emotional intelligence between healthy and disabled athletes (F(1,82)= 8.12, p < 0.006). However, according to the score mean, disable athletes have a score of mean more than healthy athletes. As well, according to the multiple regression results, emotional intelligence can predict 13% of disabled athletes and 57% of collective efficacy validity. Conclusion: Emotional intelligence has more ability to predict the collective efficacy variability in healthy athletes compared with devotee and disabled athletes. Results suggest that coaches for healthy athletes must use mental training for the management of emotion.