اندازه گيري توسعه فراگير در ايران (1395-1360)

Measuring Inclusive Development in Iran (1981-2016)

مقدمه مفهوم «توسعه فراگير» با اين هدف بسط يافته است تا تاكيد ويژه اي بر جنبه هاي اجتماعي و سياسي توسعه داشته باشد. در تبيين اين مفهوم، مولفه نحوه توزيع مواهب توسعه بين بخشهاي گوناگون جامعه، به ويژه گروه هاي محروم و اقليتهاي اجتماعي (مانند جوانان، زنان، اقليتهاي قومي، مذهبي و...) در كانون توجه قرار مي گيرد. هدف از مطالعه حاضر ارايه شاخصي براي ارزيابي فراگير بودن توسعه در ايران در سالهاي پس از انقلاب (1395-1360) است. روش اين مطالعه با استفاده از داده هاي آماري و برپايه روش ساخت شاخصهاي تركيبي، شاخص توسعه اي مركب از 5 بعد و 10 مولفه را براي سنجش وضعيت فراگير بودن توسعه در ايران تهيه كرده است. يافته ها: شاخص توسعه فراگير طي بالغ بر سه دهه گذشته بهبود يافته، اما روند بهبود در يك دهه گذشته با شوك هاي سختي روبه رو شده و هنوز به جايگاه قبلي باز نگشته است. بحث: تحقيق حاضر مي تواند ناپايدار و برگشت پذير بودن دستاوردهاي توسعه در كشور را نشان دهد. اين نتايج همچنين حاكي از آن است كه در يك دهه گذشته واگرايي ميان روند رشد اقتصادي با ساير متغيرهاي توسعه اي افزايش يافته و رشد اقتصادي به قيمت تخريب محيط زيست، كاهش همبستگي اجتماعي و تضييع حقوق نسل هاي آتي و در كل كاهش فراگيري به دست آمده است.به نظر مي رسد سياست گذاران بايد توجه جدي تري به تبعات اجتماعي و زيست محيطي سياستهاي توسعه اي داشته و همچنين اشتغال زايي و فقرزدايي را به محورهاي اصلي طراحي استراتژي رشد تبديل كنند. دست آخر اينكه بهبود حكمراني يك عنصر ضروري براي فراگيرتر كردن توسعه در ايران كنوني است.

Introduction The concept of “inclusive development” has been expanded with the aim of placing special emphasis on the social and political aspects of development. In explaining this concept, the focus of how well-being is distributed to different sections of society, especially disadvantaged groups and social minorities (such as youth, women, ethnic minorities, religious minorities, etc.), is at stake. The purpose of the present study is to provide an index for evaluating the inclusiveness of development in Iran in the post-revolutionary years (1981-2016). Method This study, using statistical data based on the method of constructing composite indices, has prepared a development index consisting of five dimensions and 10 components for measuring the status of development inclusiveness in Iran. Findings The index of inclusive development has improved over the last three decades, but the progression process in the last decade has faced severe shocks and has not yet returned to its previous position. Discussion The present study can show the instability and irreversibility of development achievements in Iran. These results also indicate that over the past decade, there has been a divergence between economic growth with other development variables that means economic growth has been achieved at the expense of environmental degradation, reduced social solidarity and the loss of rights of future generations, and overall decline in inclusion.