عنوان مقاله :
اثربخشي شفقت درماني مبتني بر ذهن آگاهي بر بهزيستي روان‌شناختي و اميد به زندگي در زنان داراي تجربه بيماري مولتيپل اسكلروزيس
عنوان به زبان ديگر :
The Effectiveness of Mindfulness-Based Compassion Therapy on Psychological Well-Being and life Expectancy in Women with Multiple Sclerosis
پديد آورندگان :
رجايي، سميه دانشگاه آزاد اسلامي واحدخميني شهر - گروه مشاوره، خميني شهر، اصفهان، ايران , سدرپوشان، نجمه دانشگاه آزاد اسلامي واحدخميني شهر - گروه مشاوره، خميني شهر، اصفهان، ايران
كليدواژه :
شفقت درماني مبتني بر ذهن آگاهي , بهزيستي روان‌شناختي , اميد به زندگي , مولتيپل اسكلروزيس
چكيده فارسي :
هدف از پژوهش حاضر بررسي اثربخشي شفقت درماني مبتني بر ذهن آگاهي بر بهزيستي روان‌شناختي و اميد به زندگي در زنان داراي تجربه بيماري مولتيپل اسكلروزيس بود.
مواد و روش ها: پژوهش حاضر نيمه تجربي و جامعه آماري شامل زنان داراي بيماري مولتيپل اسكلروزيس شهر اصفهان در سال1399 بود. نمونه‌گيري به‌صورت در دسترس بود كه 30 نفر از بيماران انتخاب شدند و به‌صورت تصادفي در دو گروه آزمايش(15نفر) و كنترل(15نفر) قرار گرفتند. دراين پژوهش از پرسش‌نامه اميد به زندگي اشنايدر (1991) و مقياس بهزيستي روان‌شناختي ريف(1989) استفاده شد. درمان شفقت مبتني بر ذهن آگاهي برگرفته از كتاب فلاح و ايوبي(1397) به‌صورت 8 جلسه ي 90دقيقه اي مجازي انجام شد . كليه‌ي داده‌هاي جمع‌آوري‌شده21 SPSS و با استفاده از آمار توصيفي و استنباطي داده ها تحليل شد.
يافته ها: نتايج نشان داد شفقت درماني مبتني بر ذهن آگاهي بر بهزيستي روان‌شناختي و ابعاد آن و اميد به زندگي و ابعاد آن زنان داراي تجربه بيماري مولتيپل اسكلروزيس گروه آزمايشي تأثير داشته است(05/.P<).
نتيجه گيري: بنابراين نتايج نشان داد درمان شفقت مبتني بر ذهن آگاهي ميتواند درمان تاثير گذار بربيماران مولتيپل اسكلروزيس باشد.
چكيده لاتين :
Purpose: The aim of this study was to evaluate the effectiveness of mindfulness-based compassion therapy on psychological well-being and life expectancy in women with multiple sclerosis.
Materials and Methods: The present study was a quasi-experimental and statistical population including women with multiple sclerosis in Isfahan in 1399. Sampling was available as 30 patients were selected and randomly divided into experimental (n = 15) and control (n = 15) groups. In this study, Schneider Life Examination Questionnaire (1991) and Reef Psychological Well-Being Scale (1989) were used. Mindfulness-based compassion treatment taken from Fallah and Ayoubi (1397) was performed in 8 virtual 90-minute sessions. All collected data were analyzed using SPSS 21 descriptive and inferential statistics.
Findings: The results showed that mindfulness-based compassion therapy had an effect on psychological well-being and its dimensions and life expectancy and dimensions of women with multiple sclerosis in the experimental group (P <0.05).
Conclusion: Therefore, the results showed that mindfulness-based compassion therapy can be an effective treatment for patients with multiple sclerosis.
عنوان نشريه :
سبك زندگي اسلامي با محوريت سلامت
