عنوان مقاله :
تحليل نوع شناسانه ريشه هاي گفتمان طالبان
عنوان به زبان ديگر :
Typological Analysis of Discursive Roots of Taliban
پديد آورندگان :
سجادپور، محمد كاظم داﻧﺸﮑﺪه رواﺑﻂ ﺑﯿﻦ اﻟﻤﻠﻞ وزارت اﻣﻮر ﺧﺎرﺟه , سليمي فر، فرزاد داﻧﺸﮑﺪه رواﺑﻂ ﺑﯿﻦ اﻟﻤﻠﻞ
كليدواژه :
طالبان , افغانستان , اخوان المسلمين , پشتونوالي و ديوبندي , عرب افغان
چكيده فارسي :
طالبان از نظر گفتماني يك گروه يكپارچه نيست و ريشه در گفتمان هاي تاريخي افغانستان دارد. اين ريشه هاي گفتماني در دو دسته ديني و اجتماعي قابل تقسيم هستند كه داراي اشتراكات و تفاوت هايي مي باشند. وجود چنين ريشه هاي گفتماني سبب شده تا رفتار طالبان در مواقعي متناقض فهم شود كه درواقع ريشه در تنازع گفتماني دروني طالبان دارد. اين پژوهش درصدد است با تركيب رويكرد تحليل نوع شناسانه با روش تحليل گفتمان لاكلا و موفه به شناسايي و تحليل وضعيت اين ريشه هاي گفتماني بپردازد و مشخص كند كه چه گفتمان هايي بر شالوده گفتماني طالبان افغانستان تاثير داشته و اين تاثيرگزاري چه پيامدي بر انسجام گفتماني گروه دارد. در نهايت، مشخص شد كه اين ريشه ها سبب شده تا دو هويت متفاوت در درون طالبان پرورش يابد كه با راه يابي طرفداران هركدام به هسته مديريتي گروه، هر از چندي يكي از هويت ها بر ديگري غلبه مي كند. توازن ميان اين دو دسته در چگونگي مفصل بندي دال هاي آن ها نهفته است. به اين شكل، اهميت يافتن يك دال در چنين گفتمان پريشاني كاملا به پيشينه افرادي مرتبط است كه در سمت فرماندهان محلي طالبان به تحقق مدلول ها كمك مي كنند.
چكيده لاتين :
The Taliban discourse is not a monolith but is rooted in historical discourses throughout the history of Afghanistan. These roots are divisible into two major religious and social groups that hold commonalities and differences. These features and internal discursive conflicts subsequently lead the group to sometimes-controversial behavior. The present paper has tried to identify and analyze these discursive roots using Laclau and Mufe's discourse analysis to subsequently identify the implications of these features on the discursive cohesion of the Taliban. It becomes clear at the end that these roots have contributed to two distinct identities inside the group that one identity may prevail over the other if its supporters take control. The balance between these two identities is embedded in the articulation of the signifiers. Accordingly, the discourse of the Taliban is so disintegrated that every articulation is depends on the background of the people taking control as local commanders who may further contribute to the emergence of signified notions.
عنوان نشريه :
سياست خارجي