نقش و اهميت بداهه پردازي در نمايشهاي شادي آور ايراني با تاكيد بر سياه بازي

The Role and Importance of Improvisation in Joyful Iranian Performances with Emphasis on Siah-bazi

اشكال مختلف نمايش ايراني در طول تاريخ و به مرور زمان در قالب گونه هاي مختلف از دل آيين ها، سوگواره ها و مراسم شادي آور سربرآوردند. در اين بين نقش بداهه پردازي به عنوان يكي از مه مترين شيوه هاي اجرايي نمايشهاي شادي آور ايراني بخصوص نمايش سياه بازي غيرقابل انكار است. از سويي ديگر استخراج اصول و قواعد بداه هپردازي در اشكال مختلف نمايشهاي شادي آور ايراني بر پايه روش ها، دستاوردها و متدهاي نوين تئاتري، يكي از ضرور تهاي نمايش امروز ماست. هدف اصلي اين پژوهش مطالعه شيوه ها، روش ها و تكني كهاي متنوع بداهه پردازي در فرايند توليد نمايش هاي شادي آور ايراني بخصوص نمايش سياه بازي است. اين پژوهش به روش توصيف ي تحليلي تدوين شده است و براي تكميل اطلاعات پاي هاي و بنيادين در اين مقاله از منابع كتابخانه اي و اينترنتي استفاده گرديده است. فرضيه اصلي در اين پژوهش آن است كه مطالعه تكنيك ها و روش هاي متنوع بداهه پردازي در اشكال مختلف نمايش شادي آور ايراني و بخصوص نمايش سياه بازي م يتواند موجب افزايش آگاهي، درك و شناخت «بازيگران، اجراگران يا نمايشگران » از ظرفيتهاي اجرايي بداهه پردازي در اي نگونه از نمايش شود. همچنين تلاش مي شود به اين سوالات پاسخ داده شود كه بداهه پردازي به چه معناست و شيوه هاي مختلف بداهه پردازي نمايشي كدامند؟ و نمايش هاي شادي آور ايراني چگونه و طي چه فرايندي از بداهه پردازي استفاده مي كنند؟ و شيوه ها، رو شها و تكنيكهاي مختلف بداه هپردازي چگونه و طي چه فرايندي در نمايش سياه بازي نمود پيدا مي كنند؟ در نتيجه گيري ضمن تعريف بداهه پردازي و بررسي سطوح، شيوه ها و انواع تكني كهاي مختلف آن و همچنين معرفي و تشريح ساختار نمايش سياه بازي، به بررسي شيوه هاي بداهه پردازي در اشكال مختلف نمايش ايراني و نمايش سياه بازي پرداخته شده است و تصريح گرديده است كه آشنايي و فراگيري تكنيكها و مهارت هايي همچون «تجربه نمايشگران در فرايند بداهه پردازي « ،» گسترش موقعيتها در فرايند بداهه پردازي « ،» ارتباط اجراگران و مشاركت آنها با يكديگر در فرايند بداهه پردازي « ،» اعتماد گروهي در فرايند بداهه پردازي ،» «كنش كلامي در فرايند بداهه پردازي » و «كنش غيركلامي در فرايند بداهه پردازي » مي تواند موجب افزايش شناخت نمايشگران از ظرفيت هاي اجرايي بداهه پردازي در اشكال مختلف نمايش شادي آور ايراني و به طور مشخص نمايش سياه بازي شود

Various forms of Iranian drama throughout history and over time in the form of various genres emerged from the heart of rituals mourning and joyous ceremonies. In the meantime, the role of improvisation as one of the most important methods of performing Iranian happy plays, and especially Siah-bazi plays is undeniable. On the other hand, extracting the principles and rules of improvisation in various forms of joyful Iranian plays based on new theatrical methods, achievements and methods is one of the necessities of our play today. The main purpose of this study is to study various methods, and techniques of improvisation in the production process of Iranian joyful plays, especially Siah-bazi plays. This research has been compiled in a descriptive-analytical method and library and internet resources have been used to complete the basic information in this article; The main hypothesis in this study is that the study of various improvisation techniques and methods in various forms of Iranian cheerful performances, especially Siah-bazi plays, can increase the awareness, understanding and knowledge of “actors or performers” of improvisational performance capacities in this type of play. It also tries to answer the questions of what improvisation means and what are the different methods of dramatic improvisation? an‎d how and in what process is improvisation used in Iranian joyful plays? an‎d how and through what process do different improvisation methods and techniques manifest themselves in Siah-bazi plays? In conclusion, while defining improvisation and examining its different levels, methods and techniques, as well as introducing and explaining the structure of black play, improvisation methods in different forms of Iranian drama and Siah-bazi plays have been studied and it specified that learning and being Familiar to the some techniques and skills such as “actors’ experience in the process of improvisation”, “Expanding situations in the improvisation process”, “Performers’ relationship and their interaction with each other in the improvisation process”, “Group trust in the improvisation process”, “Verbal action in the process of improvisation” and “Non-verbal action in the process of improvisation” can increase the actors’ knowledge of the improvisational capacity of improvisation in various forms of Iranian juyful play, and specifically Siah-bazi play.