الگوهاي سياست خارجي تركيه و ايران در منطقه آمريكاي لاتين

The Patterns of Turkish and Iranian Foreign Policy in the Latin American Region

آمريكاي لاتين به عنوان منطقه اي با حساسيت ژيوپليتكي اخيرا جايگاه خاصي را در سياست خارجي تركيه و ايران پيدا كرده است. با عنايت به همسايگي و رقابت اين دو كشور در خاورميانه، حضور آنها در آمريكاي لاتين و راهبردشان در قبال اين منطقه از اهميت زيادي برخوردار است. لذا سوال اصلي مقاله اين است كه الگوي هاي سياست خارجي تركيه و ايران در آمريكاي لاتين چيست؟ در اين راستا، فرضيه اصلي مقاله هم چنين است كه الگوي سياست خارجي تركيه در قبال آمريكاي لاتين بر مبناي اقتصاد گذاشته شده، در حالي كه الگوي ايران هويت محور و بر اساس ارزش هاي ضد هژمونيك بوده است. ضمنا يافته هاي تحقيق نشان مي دهد كه به سبب تغييرات سياسي خصوصا جابجايي احزاب حاكم كه منطقه آمريكاي لاتين همواره تجربه مي كند، الگوي اقتصاد محور نسبت به هويت محور، در حفظ روابط دراز مدت موثرتر خواهد بود. روش تحقيق در اين مقاله توصيفي- تحليلي با رويكرد مقايسه اي است.

Latin America as a geopolitical region has recently found a special place in Turkish and Iranian foreign policy. Given their proximity and competition in the Middle East, their presence in the region of Latin America and their strategy for this region is crucial and significant. So the main question in this article is, what are the patterns of Turkish and Iranian foreign policy in Latin America? In this regard, the main hypothesis of the paper is that Turkey's foreign policy model in the region of Latin America is based on economy motivations, while Iran's model in that region is identity-based and ideological one. In addition, the research findings show that due to the political changes especially the relocation of the ruling parties that the Latin American region is constantly experiencing, the economy-based model will be more effective in maintaining long-term relationships than the identity-based and ideological approach. Meanwhile, The research method in this paper is descriptive-analytical with a comparative approach.