شناخت پذيري صفات الهي و معناشناسي آن از منظر ملاصدرا

فهم صفات الهي و تبيين دقيق معناي آن‌ها، همواره يكي از چالش‌هاي متفكران اسلامي‌‌بوده است. ملاصدرا با تفكيك ميان مفهوم و مصداق، در صدد ارائه روشي براي فهم صفات الهي است كه در عين تأكيد بر شناخت پذير بودن صفات الهي، منجر به يكسان انگاري صفات خداوند و مخلوقات نشود. ازنظر ملاصدرا همان‌گونه كه وجود يك حقيقت واحد است كه در همه‌ اشيا سريان دارد، صفات حقيقي خداوند يعني علم و قدرت و حيات و اراده نيز به مانند وجود هستند به‌اين معنا كه يك علم و قدرت و حيات و اراده داريم كه در همه‌ اشيا سريان دارند. او در برخي واژه‌هاي خود، ترادف مفهومي‌‌صفات الهي را انكار مي‌كند و در برخي ديگر،‌اين ترادف مفهومي‌‌را قبول كرده است؛‌ اين اختلاف در بين كلمات ملاصدرا به سبب مقام احديت و واحديت خداوند متعال است. از نظر ملاصدرا در صفات خبريه‌ خداوند متعال، بايد به روح معنا توجه كرد.‌ اين روش كه روش راسخين در علم است، سبب تاويل معناي ‌آيات قرآن نبوده و منافاتي با ظاهر‌ آيه ندارد بلكه درواقع تكميلي بر معناي ظاهري است.