سبك زندگي و موانع آن در نهج البلاغه

مقوله‌ «سبك زندگي» يك افزوده‌ جديد در علوم اجتماعي و روا‌ن‌شناسي نوين است، ليكن عناصر اصلي سبك زندگي نمي‌تواند موضوع جديدي باشد، آنچه نو و جديد به نظر مي‌آيد، روش‌هاي بررسي‌ اين مقوله است و نه عناصر اصلي و سازنده‌ آن. موضوع سبك زندگي، همواره در طول تاريخ مد نظر و دغدغه‌ صاحبان اديان و مكاتب بشري بوده است، پيامبران الهي از طريق كتب آسماني و حكما، عارفان، متكلمان، فقيهان وحتي اديبان و مورخان و ديگر ارباب حِرف وصنايع، در ضمن تبيين وشرح اصول مورد نظر خود در صدد انتقال نوع سبك زندگي‌ ايده آل ومطلوب خود به شاگردان وخوانندگان خود بوده‌اند و اين هدف مهم از طريق الگو سازي و تقليد صورت پذيرفته است، حتي در مواردي كه تصريح به تقليد و الگوسازي از سوي مذهب و مكتبي نشده است،‌ اين كار خود به خود، صورت گرفته است. در ‌اين مقاله تلاش نويسنده بر ‌اين بوده است كه با بررسي سخنان امام علي(ع) در قالب خطبه‌ها، نامه‌ها،حكمت‌هاي آن حضرت در كتاب شريف نهج البلاغه، برخي از عوامل سازنده و تأثير گذار، همچنين برخي از موانع و عوامل بازدارنده‌ سبك زندگي مطلوب و ايده‌آل از نگاه امام علي(ع) را بررسي و مورد تحقيق قرار دهم و در حد توان خود تلاش نموده‌ام ليكن از آنجاكه سخنان امام در باره‌ سبك زندگي بسيار وسيع وگسترده است، بررسي همه‌ آنها و ابعادشان در يك مقاله امكان پذير نيست، اميد است كه محققان ديگر همت نمايند آنها را بررسي كنند.