اثربخشي برنامه والدگري مبتني بر روانشناسي مثبت گرا بر خودكارآمدي ، ناگويي هيجاني و بار رواني مادران كودكان با مشكلات رفتاري

مقدمه : مشكلات رفتاري كودكان به‌عنوان رفتارهاي مقابله اي و برون نمود توصيف مي شوند و غالباً متوجه ديگران از جمله؛ مادر به عنوان مراقب اصلي هستند تا خود كودك. پژوهش حاضر با هدف تعيين اثربخشي آموزش الگوي والدگري مثبت بر خودكارآمدي ، ناگويي هيجاني و بار رواني مادران كودكان با مشكلات رفتاري انجام شد. روش : روش اين مطالعه نيمه تجربي با طرح پيش آزمون و پس آزمون با گروه كنترل نابرابر بود. جامعه پژوهش مادران كودكان با اختلالات مشكلات رفتاري شهر اليگودرز در نيمه اول سال تحصيلي 99-1398بودند كه از ميان انها مادران 30 دانش آموز با روش نمونه گيري در دسترس انتخاب و به روش تصادفي در دو گروه مساوي جايگزين شدند (هرگروه 15نفر). گروه ازمايش 12جلسه 90دقيقه اي آموزش والدگري مبتني بر روان شناسي مثبت را دريافت كردند و گروه گواه هيچ مداخله اي دريافت نكردند. ابزارهاي پژوهش پرسشنامه هاي خودكارآمدي والديني دومكا (1996)، ناگويي هيجاني تورنتو (1994)، مقياس بار رواني پاي وكوير (1984) و مقياس مشكلات رفتاري كودكان كانرز(1998) ـ فرم والدين بودند. داده ها در اين بخش با روش تحليل واريانس آميخته ، آزمون شاپيروويلك ، آزمون ماچلي و آزمون لوين باكمك نرم افزار SPSS نسخه 22 تجزيه‌وتحليل شدند. يافته ها : يافته ها نشان دادكه در مرحله پس آزمون بين آنها از نظر هرسه متغير خودكارآمدي ، ناگويي هيجاني و بار رواني تفاوت معني داري وجود داشت . به عبارت ديگر،آموزش برنامه والدگري مثبت باعث افزايش خودكارآمدي و p 0/05) 11/6=F)كاهش ناگويي هيجان,p 0/05). 23/16=)و كاهش بار رواني(F=8/01, P 0.05)در مادران كودكان با مشكلات رفتاري شد. نتيجه گيري : برنامه والدگري مبتني بر روان شناسي مثبت با تاكيد بر جنبه هاي روان شناسي مثبت از جمله؛ ارتقاي عزت نفس، خودكارآمدي و تقويت جنبه هاي مثبت در زندگي مي تواند به مادراني كه فرزندان داراي مشكلات رفتاري هستند كمك كند.