بررسي تاثير آموزش بر سبك زندگي ارتقاءدهنده سلامت مادران داراي نوزاد نارس بستري در بخش مراقبت ويژه نوزادان

مقدمه: بستري شدن نوزاد در بخش مراقبت ويژه و جداسازي زودهنگام نوزاد از مادر سبب ايجاد شرايط بحراني براي مادر نوزاد مي شود. حضور مداوم مادران بر بالين اين نوزادان مادران را براي برآورده كردن نيازهاي اوليه جسماني و سلامتي خود دچار اختلال كرده است. از آن جايي كه آموزش سبك زندگي ارتقاء دهنده سلامت ،جهت حفظ سلامت مادر امري ضروري است، اين پژوهش با هدف بررسي تاثيرآموزش بر سبك زندگي ارتقاء دهنده سلامت مادران داري نوزاد نارس بستري در بخش مراقبت ويژه نوزادان اجرا گرديده است. روش : مطالعه حاضر از نوع نيمه تجربي است كه نمونه گيري به صورت در دسترس در دو گروه آزمون(39 نفر) و كنترل(39 نفر) در سال 97 انجام شد. جامعه پژوهش شامل مادران داراي نوزاد نارس بستري در بخش مراقبت ويژه نوزادان در مركز آموزشي امام علي (ع) آمل دانشگاه علوم پزشكي مازندران بود. ابزار گردآوري اطلاعات شامل فرم اطلاعات دموگرافيك و پرسشنامه سبك زندگي ارتقاءدهنده سلامت والكر ( 1995 ) بود. پس از كسب رضايت آگاهانه، فرم اطلاعات دموگرافيك و پرسشنامه سبك زندگي ارتقاءدهنده سلامت توسط مادران تكميل گرديد. برنامه ي آموزشي سبك زندگي ارتقاءدهنده سلامت در 6 جلسه براي گروه آزمون اجرا شد. داده ها در دو مرحله قبل از مداخله و 3 ماه بعد از مداخله در دو گروه آزمون و كنترل جمع آوري شد.يافته ها: يافته ها نشان داد كه سبك زندگي ارتقاءدهنده سلامت مادران و ابعاد آن 3 ماه بعد از مداخله نسبت به قبل از آن در گروه آزمون افزايش معني داري يافته است(0.001 P). بين نمرات سبك زندگي و كليه ابعاد بين دو گروه قبل از مداخله اختلاف معني داري وجود نداشت. سه ماه پس از مداخله نمرات سبك زندگي ارتقا دهنده سلامت مادران و ابعاد آن در گروه آزمون به صورت معني داري بيشتر از گروه كنترل بود (0/05 p).نتيجه گيري: ميانگين نمره سبك زندگي ارتقاءدهنده سلامت در گروه آزمون نسبت به گروه كنترل افزايش يافته است، بنابراين پيشنهاد مي شود كه برنامه آموزشي ارتقاء سلامت بعنوان يك روش مؤثر در بهبود سبك زندگي ارتقاءدهنده سلامت مادران نوزاد نارس بكارگرفته شود.