تحليل مسير روابط حمايت اجتماعي ادراك شده، راهبردهاي مقابله اي و ويژگي هاي جمعيت شناختي با سازگاري روانشناختي مادران كودكان مبتلا به سرطان

مقدمه: سرطان كودكان، وضعيت زيستروان شناختي ويژه اي است كه ادارك حمايت اجتماعي و راهبردهاي مقابله ايِ مادران با ويژگيهاي جمعيت شناختي متفاوت را به چالش گرفته و سازگاري روان شناختي آنها را متاثر مي سازد. از اين رو هدف پژوهش حاضر، بررسي نقش مستقيم و غيرمستقيمِ ويژگي هاي جمعيت شناختي (سن و سطح تحصيلات)، با وساطتِ حمايت اجتماعي اداراك شده و راهبردهاي مقابله اي، بر سازگاري است.روش : اين پژوهش، از نوع توصيفي همبستگي است. جامعه آماري پژوهش را كليه مادران كودكان مبتلا به سرطان تشكيل داده كه به كلينيك هاي متخصصان اطفال مشهد مراجعه كردند. حجم نمونه 220 نفر، با روش نمونه گيري هدفمند انتخاب شد. جمع آوري اطلاعات با استفاده از پرسشنامه هاي سازگاري رواني - اجتماعي، مقابله لازاروس و فولكمن، حمايت اجتماعي ادراك شده چند بعدي، ويژگي هاي جمعيت شناختي را صورت گرفت.يافته ها: افزايش تحصيلات به صورت مستقيم باعث كاهش ناسازگاري شد ( 0/01 P ) و به صورت غيرمستقيم از طريق افزايش حمايت اجتماعي ادراك شده، افزايش راهبرد مسئله مدار و كاهش راهبرد هيجان مدار باعث كاهش نا سازگاري شد. افزايش سن به صورت مستقيم باعث كاهش راهبردهاي هيجان مدار شد، اما تاثيري بر راهبردهاي مسئله مدار نداشت. همچنين افزايش سن تاثير مستقيم و غيرمستقيم از طريق راهبردهاي مقابله اي بر سازگاري مادران نداشت.نتيجه گيري: مطابق با يافته ها مي توان گفت كه افزايش تحصيلات هم به طور مستقيم و هم به طور غيرمستقيم با وساطت حمايت اجتماعي ادراك شده و راهبردهاي مقابله باعث افزايش سازگاري مي شود. افزون بر اين افزايش سن، كاهش راهبردهاي هيجان مدار را در پي داشت اما بين افزايش سن و سازگاري مادران رابطه مستقيم و غيرمستقيم وجود نداشت.