تجارب خودمراقبتي معنوي در نوجوانان : يك مطالعه كيفي

مقدمه: نوجواني دوره اي از آگاهي و جستجو براي تقويت عقايد مي باشد كه از نظر رشد عقايد معنوي حساس ترين دوره زندگي مي باشد. رفتارهاي معنوي به عنواني يكي از مولفه هاي مهم سلامت روان نقش مهمي در شكل گيري شخصيت و هويت آنها دارد. لذا اين مطالعه با هدف بررسي تجارب خودمراقبتي معنوي نوجوانان صورت گرفت.روش : اين مطالعه كيفي با رويكرد تحليل محتوي بر روي 14 نوجوان 2014 سال شهر گرگان در سال 1396 با روش نمونه گيري مبتي برهدف انجام شد. جمع آوري اطلاعات با استفاده از مصاحبه نيمه ساختاريافته از اسفند97 تا ارديبهشت 98 انجام شد. مصاحبه‌ها پس از ضبط، بلافاصله به شكل متن نوشته شدند. آناليز داده ها هم زمان با جمع آوري آنها با استفاده از روش تحليل محتوي هدايت شده صورت گرفت.يافته ها: از تحليل داده ها تعداد 252 كد اوليه در زمينه تجارب معنوي نوجوانان استخراج گرديد. اين كدها پس از تحليل در 5 طبقه اصلي (خودكنترلي، استمداد ازخدا، قرب الهي، انجام فرايض ديني و فعاليت هاي شخصي) و ۱۶ زيرطبقه قرار گرفت.نتيجه گيري: تجارب خودمراقبتي معنوي يا همان اعمال خودمراقبتي معنوي كه شامل طبقات فرعي فرايض ديني، فعاليت هاي شخصي،‌ خودكنترلي، استمداد از خدا و قرب الهي بود در نوجوانان موجب نزديكي و انس با خدا و تحمل سختي ها و مشكلات و ارتقاي سلامت روان مي گردد. علاوه بر موارد فوق نوجوانان ذكر نمودند كه انجام فعاليت هاي معنوي مانع سوگيري آنان به رفتارهاي پرخطر مي شود. لذا لازم است مسئولين و معلمان مدارس با درك نيازهاي معنوي نوجوانان شرايط لازم را براي فعاليت هاي معنوي نوجوانان فراهم آورند