تاثير بحث گروهي بر تعارضات مادر- فرزند بستري در بخش هاي روانپزشكي كودكان

مقدمه : والدين عامل تاثيرگذار بر كيفيت دريافت مراقبت و درمان كودك در بخشهاي روانپزشكي هستند و تعارضات مادر فرزند بر پيش آگهي درمان تاثيرات بسزايي دارد.روش : در يك كارازمايي باليني شاهد دار تصادفي 64 زوج مادر فرزند مراجعه كننده به بخشهاي روانپزشكي كودك بيمارستان نور اصفهان در سال 1399 مشاركت داشتند. گروه مداخله در هشت جلسه 90 دقيقه اي بحث گروهي تعارضات والد فرزند شركت كردند؛ در گروه كنترل مداخله انجام نشد. ميزان تعارض والد فرزند قبل ويكماه بعد از مداخله با مقياس استاندارد تعارض والد فرزند اشتراوس اندازه گيري شد.يافته ها: نمره تعارضات مادران قبل از آموزش در گروه مداخله 9/33 ± 39 و در گروه كنترل 6/38 ± 38/15بود كه تفاوت معناداري نداشت(0/05 p). يكماه بعد ، ميانگين اين نمرات گروه مداخله 5/58 ± 31/09و گروه كنترل 6/46 ± 40/34بود كه تفاوت معنادار داشت (0/001 p). نمره تعارضات فرزندان قبل از آموزش در گروه مداخله 8/59 ±46/15و در گروه كنترل 6/18 ± 46/60بود كه تفاوت معناداري نداشت (0/05 p). يكماه بعد ، ميانگين اين نمرات گروه مداخله 8/79 ± 39/15و گروه كنترل 4/92 ± 45/34بود كه تفاوت معنادار داشت (0/05 p).نتيجه گيري: بحث گروهي بر تعارضات مادرفرزند بستري در بخش هاي روانپزشكي كودك موثر بود. بنابراين اين شيوه و محتواي آموزشها مي تواند در كنترل تعارضات موثر باشد و پيشنهاد ميشود در برنامه آموزشي بيماران مورد توجه قرار گيرد.