بررسي انديشه‌هاي اينگه‌بورگ باخمان بر اساس نقد داستان همه چيز

اينگه‌بورگ باخمان، شاعر و نويسنده توانمند اتريش، در داستان همه‌چيز، تصويري از انسان غربي عصر مدرن ارائه مي‌دهد كه با وجود پيشرفت‌هاي فناوري هنوز قادر نيست رابطه‌اي بخردانه و هم‌تراز با هم‌نوع خود برقرار كند. وي با بهره‌گيري از عناصر داستاني پريش‌ذهني راوي داستان را به‌زيبايي به‌تصوير مي‌كشد. در اين داستان، راوي درمانده و سرگشته از زندگي در دنياي تضادها، در صدد فرار به‌دنيايي نوين و آرماني (اتوپيا) است، اما گرفتار در حصار زبان، باز به‌حركت خود در مدار نوميدي، دل‌شكستگي و بيهودگي ادامه مي‌دهد. باخمان در اين داستان؛ چالش اصلي راوي و همسرش را زبان و ناتوانايي‌اش در بيان افكار و احساسات مي‌داند، بي‌آنكه به‌سرخوردگي انسان مدرن از مرگ ارزش‌هاي اخلاقي و معنويت اشاره كند. جستار حاضر با بهره‌گيري از روش كتابخانه‌اي و اسنادي تلاش مي‌كند، ضمن بررسي ساختاري و محتوايي داستان همه چيز، ديدگاه‌هاي اعتقادي و دغدغه‌هاي اين نويسنده آلماني‌زبان را به‌‌‌تصوير كشد و در بوته نقد گذارد.